تشبيهات ابتكاري و بديع در ديوان ناصرخسرو

ناصرخسرو در میان شاعران چهره ای شاخص و ممتاز دارد. وی در بیان اندیشه از شگردهایی بدیع و منحصر به فرد بهره می گیرد وغالب تصاویر او آفرینده ذهن خلاق خود اوست. تقلید در هیچ زمینه ای خوشایند طبع بلند ناصر خسرو نیست لذا او می كوشد دنیا را از دریچه چشم خود بنگرد و در بیان معانی عقلانی، اعتقادی، و نیز در توصیف تصاویر نوخلق كند. هم چنین در تشبیهات او حداقل یكی از طرفین تشبیه محسوس است و به كمتر تشبیهی بر می خوریم كه در آن هر دو طرف تشبیه معقول باشد. وی برای تجسم بخشیدن به مفاهیم انتزاعی غالباً مشبه به محسوس به كار می برد به منظور پویا معناست، بنابراین در خلق تصویر بیشتر به مشبه تاكید می شود با توجه به این امر، در این مقاله سعی بر آن است كه در توضیح تشبیبهات، مشبه اساس قرار گیرد و بدین ترتیب تنوع تصویرها در مورد مشبه واحد بهتر نموده شود.