تعيين الگوي گسترش كالبدي - فضايي شهر با بهره گيري ازمدل هاي كمي (نمونه موردي: شهر جونقان)

به رغم اینكه مفهوم راهبردهای توسعه ی شهری حدود دودهه است كه وارد ادبیات مدیریت شهری شده اما رویكرد غالب توسعه درسیستم های مدیریت شهری دركشور ما به گونه ای است كه تنها درحد هدایت و راهبری طرحهای هادی یا جامع شهری تغییرات كاربری و گسترش سرمایه های فیزیكی محدود مانده است به عبارت دیگر پارادایم های غالب درفرایندتوسعه شهری درایران طوری شكل گرفته است كه بیشتربه بعداقتصادی توسعه توجه دارد ایندرحالی است كه دردنیای امروز استراتژی های توسعه اقتصادی بدون درنظر داشتن ابعاد انسانی اجتماعی و زیست محیطی آن پویایی هایی را ایجاد می كند به موجب آن عوامل اصلی توسعه یافتگی به جای آن كه به عنوان پیشران برای فرایند توسعه عمل كنند با تاخیرهای زمانی درمقابل توسعه قرارمیگیرند دراین حالت این گونه توسعه ها را ناپایدار تلقی می كنند ازانجایی كه شهر جونقان درطول سالهای اخیر رشدی نامتوازن و پراكنده داشته است محقق دراین پژوهش به بهره گیری ازمدل انتروپی شانون و هلدرن به تحلیل الگوی گسترش كالبدی فضایی این شهر پرداخته است نتایج پژوهش نشان میدهد شهرجونقان طی سالهای 75-85 بصورت پراكنده رشد نموده و دچاررشد بی قوارگی یا پراكندگی شهری شده است.