راهكارهاي افزايش اثربخشي حكميت در كاهش اختلافات خانوادگي و طلاق با بهره گيري از رويكرد اسلامي ايراني و روانشناسي

داوري (حكميت) تدبيري قرآني براي حل اختلافات خانوادگي و جلوگيري از طلاق است. قانون گذار نيز نهاد داوري را در قانون پيشبيني نموده است. آمار بالاي طلاق موجب طرح مباحثي راجع به اثربخشي حكميت در محاكم خانواده گردیده است. در این مقاله كه با روش تحليل محتوا، اسنادي و مراجعه به پژوهشهاي انجام شده صورت گرفته است، ضمن بررسي حكميت و اثربخشي آن از دیدگاه قرآني، فقهي و قانوني، به دیدگاه مشاوره و روانشناسي پرداخته شده است. در پایان هم راهكارهایي جهت حل مشكلات و افزایش اثربخشي اجراي حكميت از جمله بررسي و اجراي حكميت توسط كارگروه مشترك از متخصصان حقوقي – فقهي مشاوره و روانشناسي، اقدام به داوري قبل از عميق شدن اختلاف زوجين و مراجعه آنان به دادگاه، - توجه به آثار مثبت حكميت حتي در صورت انجام طلاق، آموزش خانوادهها و فعال كردن نقش آنها، آموزش مهارتهاي خرد مشاورهاي، ایجاد و تقویت مراكز مردم نهاد، اصلاح قانون و نحوۀ اجراي آن، تحت پوشش بيمه قرار گرفتن خدمات مشاورهاي و تشكيل وزارت ازدواج و خانواده، پيشنهاد گردید.