خانه سالمندان با رويكرد اگزيستانسياليسم و تاثيرآن در آسايش سالمند

با توجه به اینكه سالمند در فرهنگ و مذهب ما جایگاه والای دارد ، تامین آسایش روحی و جسمی او واجب و ضروری است. اما با صنعتی شدن زندگی در بعضی شهرها نگهداری از سالمند برای بعضی خانواده ها كاری دشوار و گاه غیرممكن است و موجب می شود شخص سالمند در انزوا به سردرد،فضاهای شهری مدرن نیز پذیرای انسان های كم توان و ناتوان نیستند و حضور این افراد را روز به روز كم رنگ تر می سازند،از این رو،سالمند احساس یاس و بیهودگی كرده و برای مرگ روزشماری می كند. درپژوهش حاضر سعی شده است كه راه حلی مناسب با استفاده از رویكرد اگزیستانسیالیسم برای این مشكل ارائه شود. اگزیستانسیالیسم یا هستیگرایی (Existentialism) اصطلاحیست كه به كارهای فیلسوفان مشخصی از اواخر صده نوزدهم و اوایل قرن بیستم اعمال می شود كه با وجود تفاوتهای مكتبی عمیق در این باور مشترك اند كه اندیشیدن فلسفی با موضوع انسان آغاز میشود نه صرفاً اندیشیدن موضوعی. پس از شناخت خصوصیات روحی و جسمی سالمند و نیز در نظر گرفتن نیازهای آنان چنین به نظر می رسد كه فراهم آوردن امكاناتی جهت حضور آنان در اجتماع ،می تواند راهگشای بسیاری از مشكلات روحی و جسمی آنان باشد . لذا امكاناتی در فضاهای شهری ما باید فراهم شود كه انسان های كم توان و ناتوان نیز به راحتی بتوانند در آن حضور یابند . در ضمن احداث مكان هایی كه از امكانات متنوع فرهنگی ،تفریحی،آموزشی و ورزشی متناسب با سالمند برخوردار است توصیه می گردد به طوری كه در این مكان ها سالمند امكان عرضه تجربیات خود را دارا باشد و بتواند توانایی های خود را به معرض نمایش بگذارد و از اینكه زنده است لذت ببرد . حضور اقشار دیگر سنی نیز در این كانون ها تاسیس كلاس هایی كه اساتید آن سالمندان عالم ،فرزانه و هنرمند هستند را موجب می شود به طوری كه سالمند دیگر حس نمی كند كه از جامعه طرد شده است.