تأثير كاهش بار تمرين بر سيستم ايمني بازيكنان فوتبال

انجام تمرينات با حجم و شدت بالا موجب مي شود ورزشكاران بيشتر در معرض ابتلا به بيماريهاي عفوني قرار بگیرند. هر چند اختلالات در عملكرد سیستم ایمنی ورزشكاران پس از تمرین نسبتا" موقتی است ولی به نظر مي رسد عدم بازگشت به سطوح اولیه پس از تغییرات افزایشی و كاهشی مداوم در برخي از ورزشكاران می تواند منجر به سركوب مزمن سیستم ايمني و افزايش خطر ابتلا به بيماري گردد. اگرچه ورزشكاران نخبه و حرفه ای در طول سال تحت فشار تمرینات شدید هستند، اما به طور كلی، اوج عملكرد در مسابقات مهم و رقابت هاي اصلي مورد نياز است. كاهش بار تمرین قبل از این رقابتها یك روش مؤثر در بهبود عملكرد ورزشكاران است. هدف اصلي كاهش بار تمرين، كاهش آثار منفي فيزيولوژيكي و رواني تمرین روزانه (يعني انباشت خستگی) و در عوض تقویت بيشتر نتايج مثبت تمرين (يعني دستاوردهاي آمادگي جسماني) است. عواملی كه در این دوره می توانند دستكاری شوند عبارتند از: شدت و حجم تمرین. هدف تحقیق حاضر تعیین اثر یك دوره كاهش حجم تمرین بر سیستم ایمنی بازیكنان فوتبال بود. بیست بازیكن فوتبال دانشگاهی برای انجام تحقیق داوطلب شدند. سپس برنامه تمرین هشت هفته ای ویژه فوتبال اجرا گردید. متعاقب هفته هشتم، آزمودنیها بطور تصادفی به دو گروه تجربی (00/2±55/22 سال، 07/3±22/178 سانتی متر، 04/4±37/72 كیلوگرم) و كنترل (39/1± 22/21 سال، 70/3 ± 34/178 سانتی متر، 61/3± 56/72 كیلوگرم) تقسیم شدند. دوره تیپرینگ به مدت دو هفته اجرا شد. در طی این دوره برنامه تمرینی گروه كنترل تغییری نكرد و تا پایان دوره تیپرینگ مطابق با هفته هشتم ادامه یافت، اما حجم تمرینات گروه تجربی 50 درصد كاهش یافت. قبل و بعد از دوره كاهش حجم تمرین،غلظت IL-6، TNFα، كورتيزول و تستوسترون پلاسمايي اندازه گیری شد. از روش آماری t همبسته برای مقایسه میانگینهای پیش آزمون-پس آزمون در هر گروه و از آزمون تحليل واريانس يكطرفه (ANOVA) با اندازه گیریهای مكرر به منظور مقايسۀ تفاوت میانگین های بين گروهی استفاده گردید. در پایان دو هفته كاهش حجم تمرین، غلظت پلاسماییIL-6، TNFα و كورتیزول در گروه تجربی كاهش یافت. همچنین غلظت پلاسمایی تستوسترون این گروه اندكی افزایش یافت. اما این تغییرات از لحاظ آماری معنادار نبود (05/0 < P). غلظت پلاسمایی IL-6، TNFα و تستوسترون گروه كنترل تغییر چندانی نكرد اما در غلظت كورتیزول افزایش غیر معناداری مشاهده شد (05/0 < P). تفاوت بین گروه های تجربی و كنترل تنها در نسبت تستوسترون به كورتیزول معنادار بود (05/0 > P) و در سایر مقادیر تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0 < P). به نظر می رسد كاهش حجم تمرین می تواند با تقویت سیستم ایمنی و وضعیت هورمونی بازیكنان فوتبال همرا باشد.