تأثير شاخص هاي اجتماعي ، اقتصادي بر رتبه بندي سكونتگاه هاي روستايي (مطالعه موردي :سكونتگاه هاي روستايي فيروزآباد)

شناخت و درك تفاوت های میان مناطق روستایی ازلحاظ برخورداری از امكانات و زیرساخت های اجتماعی ،اقتصادی ازضروریات برنامه ریزی های توسعه در سطح كلان و منطقه ای است.این شناخت می تواند در شناسایی و كشف میزان محرومیت نواحی روستایی،كشف توانمندی های روستا و برنامه ریزی جهت توسعه متوازن مناطق روستایی كمك كند.یكی از روش های ارزیابی جهت این گونه مسائل ،تكنیك های تصمیم گیری چند شاخصه است كه جهت ارزیابی ،رتبه بندی و اولویت گذاری چند گزینه بكار گرفته می شود.هدف اصلی تحقیق رتبه بندی سكونتگاه های روستایی شهرستان فیروزآباد بر اساس شاخص های اجتماعی،اقتصادی می باشد.شاخص های مورداستفاده در این تحقیق شامل 81 شاخص اقتصادی و 62 شاخص اجتماعی می باشد كه اطلاعات مربوطه با استفاده از 118 پرسشنامه در 57 روستای نمونه تكمیل شده است. سپس با استفاده از تحلیل ANP یكی از تكنیك های تصمیم گیری است كه به صورت شبكه ای شاخص ها را تحلیل می كند شاخص های مربوطه وزن دهی شده درنهایت با تكنیك پرومتی روش سازمان دهی به رتبه بندی ترجیحی جهت ارزیابی بهتر است سكونتگاه های روستایی رتبه بندی شده است.نتایج تحقیق نشان دهنده عدم توازن توسعه سكونتگاه های روستایی شهرستان فیروزآباد می باشد.نتایج به دست آمده از گام های مختلف پرومتی در هر دو زمینه اجتماعی و اقتصادی نشان می دهد كه روستاهای گیاه زار،ده بین،حنیفقان ،بنه خفرك رتبه اول تا چهارم را ازلحاظ ناپایداری اجتماعی و اقتصادی به خود اختصاص داده اند، ولی در بالای جدول به معنی كمترین ناپایداری، تفاوت فاحشی وجود دارد .به این معنی كه روستاهایی كه ازلحاظ اقتصادی وضعیت مناسبی داشته اند و رتبه بالایی را به خود اختصاص داده اند. ازلحاظ شاخص های اجتماعی در همان رتبه و مرحله قرار نداشته اند و تفاوت رتبه بندی آشكاری دارند.و دلیل آن این است كه امكانات و شاخص های اجتماعی و اقتصادی به صورت متوازن در روستاها توزیع نشده اند.به طوری كه به غیراز روستای باوریان كه كمترین ناپایداری اجتماعی و اقتصادی را دارا می باشد و چهار روستای اول با بیشترین میزان ناپایداری ،بقیه روستاها روند متفاوتی رانشان می دهند