ارزشيابي توصيفي از ديدگاه معلمان ابتدايي شهر سنندج

هدف اصلی مقاله حاضر بررسی میزان آگاهی و نگرش معلمان ابتدایی راجع به ارزشیابی توصیفی و ابعاد مختلف آن است. جامعهٔ آماری این پژوهش شامل دو گروه از معلمان شاغل به تدریس در مدارس ابتدایی می باشد، گروه اول شامل ۸۴ نفر معلم بود كه در اجرای آزمایشی طرح ارزشیابی توصیفی همكاری داشتند و گروه دوم شامل معلمان خبره و با تجربه ی سطح شهر سنندج بود، كه بنا به ارزیابی های سازمان آموزش و پرورش از نظر تجربه، دیدگاه و رویكردهای آموزشی از برجستگی های حرفه ای بالایی برخوردار بودند. با توجه به محدود بودن جامعه آماری در هر دو گروه، از روش تمام شماری یا سرشماری بهره گرفته شد. در راستای جمع آوری دادههای مورد نیاز از یك پرسشنامه محقق ساخته و مصاحبه ی نیمه ساختمند استفاده گردید. اعتبار صوری و محتوایی ابزارهای اندازه گیری، با نظرات صاحبنظران این حوزه كنترل گردید و در ارتباط با سنجش پایایی پرسشنامه نیز از آلفای كرنباخ استفاده و ۰/۹۵ برآورد شد. داده های كمی پژوهش با استفاده از شاخصهای گرایش به مركز و آزمون t تك نمونه ای و داده های حاصل از مصاحبه ها نیز از با بهره گیری از روش تحلیل محتوا تحلیل گردیدند. نتایج این بررسی نشان میدهد كه آگاهی معلمان راجع به ارزشیابی توصیفی در حد كلیات است. از نظر معلمان ارزشیابی توصیفی در حد قابل قبولی متناسب با ارزشیابی تحصیلی دوره ابتدایی است، اما دارای مسایل و مشكلات خاص و چند بعدی است. همچنین، ارزشیابی توصیفی در حد قابل قبولی بر ارتقاء بهداشت روانی محیط یاددهی یادگیری مؤثر است و به عنوان یك نوآوری آموزشی در میان معلمان، مورد پذیرش می باشد.