كاربرد روش شناسي كيو براي اعتبار بخشي به مدل هاي نظري فرضي

هدف این مقاله بررسی روش شناسی موسوم به كیو و تشریح شیوهٔ كاربرد این روش برای ساخت مدل های نظری فرضی می باشد. جهت درك ماهیت و نحوهٔ كاربرد این روش ابتدا می بایست با منشاء و مبداء پیدایش آن (ظهور دیدگاههای سازه گرا و فیزیك كوانتوم) آشنا شد. همچنین بررسی رابطهٔ روش شناسی كیو با مدل سازی فرضی (نسبیت مطرح در ساخت مدلها با توجه به زوایایی كه از آن زوایا به موضوعات نگریسته می شود) در ایجاد امكان كاربرد این روش در حیطهٔ مدلسازی نظری فرضی نقش مهمی ایفا می كند. ساختار این روش و چگونگی كاربرد آن برای طراحی و ارائهٔ مدل های نظری فرضی میتواند به شكلی نظامند، در فرایند طراحی مدل، نتایج علمی و معتبری را به دست دهد. در نتیجه می توان از چنین روشی برای ارائهٔ مدل های فرضی نظری استفاده نمود. با توجه به زاویهٔ دید مطرح شده در مدل، مفاهیم و روابط مطرح شده در آن نتایج مشخصی برای كاربرد آن پیش بینی می كند. بنابراین از طریق این روش می توان به استخراج مفاهیم، روابط و ساختار (عامل های) دارای اولویت برای مدل شناسایی شده و مدل فرضی با اعتباری قابل استناد پرداخت.