چكيده فارسي :
با وجودیكه دیدگاه سنتی و ناكافی بودن تلاش و آمادگی ذهنی پرسنل از موانع اصلی اجراء و بكارگیری موفق نگهداری مبتنی بر قابلیت اطمینان (RCM) در سازمانهای دولتی است، محدودیت شناخت كاركرد اصلی تجهیزات برای مدلسازی سازگار با مفاهیم كلاسیك سیستم های نگهداری و تعمیرات (نات) در راه آهن جمهوری اسلامی ایران جدی ترین مانع در مقابل عزم سازمان برای پیاده سازی RCM شده است. در این مقاله مدلسازی رفتار خرابی مدار تراك ایستگاه راه آهن تهران بعنوان از یكی از حساسترین تجهیزات زیربنای راه آهن برای تعیین شاخص های اساسی نت عینیت می یابد تا بعنوان الگویی در سایر تجهیزات مورد استفاده قرار گیرد. بدنبال ارائه پیشنیاز تئوری موضوع تخمین تابع توزیع تجمعی خرابی تجهیز مدار تراك ایستكاه راه آهن تهران براساس تحلیل آمار حدود ده سال گزارش خرابی آن دست می آید و بر مدل توزیع ویبول برازش می گردد. نتایج بدست امده حاكی از ان است كه این تجهیز با متوسط زمان وقوع خرابی ۲/۷ روز دارای قابلیت اطمینان از صحت عملكرد ۵۰ درصد و ۱۰ درصد و ۵ درصد بترتیب برای ۱/۷ روز ۷/۵ روز و ۱۱ روز می باشد. تابع توزیع تجمعی خرابی این تجهیز در كلیه سطوح پذیرش خطای كمتر از 9.7 درصد بر تابع توزیع ویبول با پارامترهای شكل مقیاس و مبدا بترتیب برابر با (2.40,0 ,0.63) = (𝛼, 𝛽, 𝛾) = (مبدا و مقیاس و شكل) منطبق می گردد.
