نقش برنامه ريزي روستايي و مديريت بحران در كاهش مخاطرات طبيعي

مخاطرات طبیعی در مناطق مختلف امروزه یكی از دغدغه هاي دست اندر كاران و برنامه ریزان است . و در این میان مساكن روستایی با توجه به نوع مصالح و سازه هاي ساختاري از آسیب پذیر ترین مناطق كشور می باشند ،لذا اهمیت برنامه ریزي مناسب براي كاهش آسیب پذیري دربروز مخاطرات طبیعی امري ضروري است . برنامه ریزي و طراحی فیزیكی روستاها ، امروزه در كشورهاي توسعه یافته به گونه اي است كه آثار و نتایج صدمات ناشی از مخاطرات طبیعی را عملا با كاهش مواجه نموده و بهترین مسیر براي رویارویی و مقابله با سوانح و مخاطرات طبیعی می دانند. با توجه به اینكه ایران از نظر توپوگرافی و موقعیت جزء 10 كشوربلا خیز دنیا است .ضعف برنامه ریزي و اجراي طرحهاي مختلف روستایی تا كنون خسارات جبران ناپذیري را بر اقتصاد ایران تحمیل نموده است . برنامه ریزي دقیق و حساب شده براي تامین و حفظ شرایط ایمن روستاها در زمان بروز حادثه و تدوین طرحهاي كارآمد در زمینه امدادرسانی در مخاطرات طبیعی اهمیت بسیاري پیدا نموده است. عدم توجه به اقلیم و محیط جغرافیایی روستاها در بسیاري از موارد موجب ناكارآمدي برنامه هاي طراحی شده می شود . به منظور كاهش و یا پیشگیري از مخاطرات طبیعی و آثار آن ، لزوم تدوین طرحهاي كاربردي و ...همگام با ضرباهنگ طبیعت در روستاها ضروري و انكار ناپذیر است . زمانی می توان به این نقطه رسید كه ایمنی روستاها و ساكنین آن ها به عنوان هدفی اساسی در سطوح مدیریتی و سیاست گذاري كلان كشور مد نظر گرفته شود. طرحهایی كه تمامی سطوح جامعه را در بر گرفته و بتواند در سطح منطقه اي و ملی و آمایش سرزمین جنبه هاي اجرائی داشته باشد . به همین دلائل در این مقاله سعی شده با استناد به مبانی نظري برنامه ریزي و توسعه روستایی و شرایط جغرافیایی كشور و ویژگی هاي جمعیتی و فرهنگی روستاهاي ایران ، شیوه مقابله با مخاطرات طبیعی و كاهش میزان آسیب پذیري هاي مادي و انسانی جوامع روستایی بررسی و راهكارهاي مناسب در این زمینه ارائه تا مسئولین و برنامه ریزان محلی و منطقه اي بتوانند با بهره گیري از آن تصمیمات لازم را در زمان بروز بحران و مخاطرات طبیعی اتخاذ نمایند.