نقش اختيار و خرد در رسيدن به آزادي با تكيه بر كلام اسلامي در سه فرقه اشاعره، معتزله و شيعه

آزادي مفهومی است پر اهمیت كه در ادبیات سیاسی جایگاهی بیبدیل را دارا میباشد. این مفهوم در ایران مفهومی است نوین و این در حالی است كه در دین اسلام، كه قرنها دین رسمی ایرانیان بوده است، برخی مبانی آزادي قابل رصد است كه مبحث اختیار از آن جمله میباشد. نسبت میان اختیار و آزادي در یك رابطه سلبی- ایجابی قابل توضیح است. بدین صورت كه در وجه سلبی، با نادیده گرفتن مسئله اختیار انسان، توانایی رسیدن به آزادي ناممكن است و در وجه ایجابی، لزوم قائل بودن آزادي براي انسان، نیازمند پذیرفتن اراده و اختیار است. عاملی نیز كه در این میان نقش پیوند دهنده را ایفا میكند، عقل است. از این منظر، هرگونه باور به اختیار و اراده انسان بدون توجه به عقل فردي، نمیتواند منتج به حصول آزادي شود.