مقايسه روش هاي زمين آمار در درون يابي سطح ايستابي مطالعه موردي : حوضه درياچه اروميه

میان یابی یكی از مهمترین تكنیكهایی است كه اقلیم شناسان در مطالعات پهنه ای -مكانی از آن بهره میگیرند. هم چنین برای تهیه نقشه های یكپارچه و پیوسته از مكان مورد نظر، نیاز به روش های درونیابی به منظور پیش بینی مقادیر نامعلوم میباشد. جهت تهیه نقشه های هم سطح آب نیز میتوان از روش های درونیابی استفاده كرد زیرا اندازه گیری سطح ایستابی در تمام نقاط منطقه مورد نظر كاری بسیار مشكل و پرهزینه است. به همین دلیل جهت تهیه این نقشه ها میتوان داده های چند چاه پیزومتر را مورد بررسی قرار داد و سایر نقاط منطقه مورد نظر را به روش درون یابی تخمین زد.هدف این مطالعه، مقایسه دو روش زمین آمار كریجینگ و معكوس وزنی فاصله در درون یابی سطح ایستابی حوضه های غرب، جنوب و جنوب غرب دریاچه ارومیه است. در این مطالعه سطح ایستابی 634 چاه پیزومتر محدوده جنوب، غرب و جنوب غرب دریاچه ارومیه آذربایجان غربی در سال آبی 90-89 مورد بررسی قرار گرفت و استقلال و ایستایی داده های ماهیانه و دادههای متوسط ثبت شده چاه های پیزومتر در طی روزهای سال 1390 آزمون شد و سپس به كمك مدل +GS و روش های كریجینگ و معكوس وزنیفاصله، نقشه هم سطح آب منطقه به صورت ماهیانه رسم شد كه نتایج حاكی از آن بود كه سطح آب زیرزمینی مدل شده در 12 ماه سال از الگوی پراكنش یكسان پیروی میكند و روش كریجینكنسبت به روش معكوس فاصله وزنی، نتایج بهتریرا ارائه داد و به ازای ضریب همبستگی بیشتر از روش درونیاب معكوس وزنی فاصله، مدل مناسبی جهت درونیابی سطح آب زیرزمینی منطقه مورد مطالعه خواهد بود.