روانشناسي محيط و بررسي ميزان رعايت اصول way finding و تاثير آن بر روان مراجعه كننده با مطالعه نمونه موردي برج بلور تبريز

فرض كنید در ایستگاه مترویی در جستجوی خروجی مورد نظرتان برای رسیدن به مقصد هستید و 4 خروجی مشابه هم مقابل راه شما قرار دارد.این موضوع باعث ایجاد اضطراب و استرسی به دلیل انتخاب خروجی مورد نظر،در درون شما میشود.زیرا در صورت انتخاب خروجی اشتباه مجبور به طی مسیر طولانی برای رسیدن به مقصد خواهید بود.روانشناسی محیطی به عنوان دانشی نو كه امروزه در معماری بسیار قابل توجه است به بررسی روابط متقابل میان فرد و محیط پیرامون وی می پردازد و كمك به شناخت فضا با توجه به روحیات انسانها میكند. در این مقاله مروری كوتاه بر روند ایجاد و گسترش روانشناسی محیطی و ارتباط آن با طراحی كالبدی معماری داریم. یكی از بحث های چالش برانگیز در این حیطه بحث way finding در روانشناسی محیط است.در واقع Way finding به معنی تصمیم گیری برای انتخاب یك مسیر مطلوب برای رسیدن انسان ها به مقصد مورد نظراست.منظور از مسیر مطلوب مسیری است كه انسان ها هنگام عبور از آن برای رسین به مقصد خود دچار اضطراب و استرس نشوند. در زمان قدیم كشتی های ناوبری برای پیدا كردن مسیر خود از حركت ستارگان ، سرعت امواج ، رنگ دریا و آسمان و ... كمك می گرفتند. Way finding در طراحی معماری یكی از مهمترین نكاتی است كه حتی می تواند مسیر طراحی را بگونه ای دگرگون كند كه انسان در آن محیط و گذر از آن،از لحاظ روانی ، كمترین استرس را احساس كند. در این مقاله سعی بر آن داریم با مطالعه موردییكی از برج های مهم تبریز ، اصول way finding را در آن مورد ارزیابی قرار دهیم. روش تحقیق در این مقاله از طریق قدم شماری افرادی كه برای بار اول به این مكان مراجعه می كنند و آشنایی دقیق به مسیر ندارند و افرادی كه روزانه جهت انجام كار به آنجا مراجعه می كنند و آشنایی به مسیر دارند ، در طول 7 روز هفته انجام گرفته است.مواردی نظیر بررسی دسترسی ها ، ورودی ها و خروجی ها ، فضای پاركینگ و... در این مقاله مورد بحث قرار گرفته است و نتایج تحقیق نشان میدهد كه دو گروه نسبت به هم حداقل 1.5 برابر دارای خطا بوده و در انتخاب مسیر دچار سردرگمی می شوند.