بررسي سازه هاي سنتي مورد استفاده در بهروري از منابع آب و جايگاه اقتصادي واجتماعي آن در استان بوشهر

استان بوشهر با مساحتی در حدود 28 هزار كیلومتر مربع دارای اقلیم خشك و بیابانی و متوسط بارندگی حدود 250 میلی متر می باشد، ریزش اندك جوی تابع وضعیت جغرافیایی و اقلیمی غالباً به صورت رگبار بوده كه عمدتاً نیز از دسترس خارج می گردد. آب در این استان همواره مهم و مساله ای مورد توجه بوده است و این امر موجب كوشش بومیان برای بهره برداری از سیلاب به روشهای مختلف و بروز ابتكاراتی در این زمینه شده است. روشهایی مثل قنات، تراس بندی روی دامنه ها، بندسار، گورابها، احداث استخر، آب انبار، سدهای اصلاحی كه از قدیم در این استان مرسوم بوده و با فرهنگ مردم آمیخته است. این روشهای بهره برداری از سیلاب و استفاده جهت آبیاری به صورت سنتی و بسیار سودمند می باشد. در این بررسی و تحقیق كوشش می شود روشها و سازه های سنتی و استحصال آب در استان معرفی و سپس از جنبه های مختلف چون اهداف، روش، نوع، نام محل، نحوه آبگیری، میزان آبیاری زمینهای كشاورزی پایین دست و توجیهات اقتصادی و اجتماعی آنها مطالعه و بررسی می گردد. این امر به صورت بررسی منابع و اطلاعات، مشاهدات مستقیم صحرایی و پرسشنامه های لازم همراه با مصاحبه از بومیان صورت می پذیرد. پس از بررسی اقتصادی و اجتماعی سازه های سنتی و نقش آنها در استحصال آب و بررسی نتایج به دست آمده به طبقه بندی روشها پرداخته و پیشنهادات لازم جهت اجرای پروژه های فنی و كاربردی و احیاء و اصلاح آنها ارائه می گردد.