بررسي فضاي شخصي و سطوح مناسب خلوت در سراي سالمندان ، با توجه به نياز كاربر

خلوت، به عنوان یكی از اصلی ترین نیازهای روانی هر انسان برشمرده می شود و در كیفیت ادراك كاربر از محیط نقش دارد. با توجه به این نكته كه خلوت دارای سطوح مختلف، از انزوای كامل تا خلوت ذهنی می باشد، و همچنین وابسته بودن سطوح مورد نیاز خلوت به ویژگی های فردی انسان از قبیل جنسیت، سن و نژاد، و نیز دارا بودن ماهیت دیالكتیكی، اختصاص دادن سطح ثابتی از خلوت به محیط در هنگام طراحی امكان پذیر نیست و نمی تواند به طور مطلوب پاسخگوی نیاز كاربر باشد. لذا، در پژوهش پیش رو پس از شناسایی تاثیر خلوت و فضای شخصی بر سالمند و بررسی سطوح مناسب خلوت در سرای سالمندان، به معرفی عوامل تاثیرگذار بر چگونگی ادراك سالمند از خلوت پرداخته شده است. سپس با بررسی راهكارهای طراحی در جهت شكل دادن به عوامل تاثیرگذار بر ادراك خلوت در سرای سالمندان، این نتیجه حاصل شد كه به دلیل گسترده بودن طیف نیاز به سطوح مختلف خلوت از سوی كاربران، لازم است محیط تا جای ممكن قابلیت انطباق با نیاز های كاربر را داشته باشد. به عبارت دیگر، با فراهم آوردن توانایی تنظیم عناصر محیطی توسط كاربر در جهت دست یابی به سطح مورد نیاز خلوت، كیفیت ادراك كاربر از محیط ارتقا می یابد و تجربه ی بهتری از فضا را در پی خواهد داشت.