يادگيري تركيبي ؛ گذار از يادگيري سنتي و الكترونيك

یادگیری یكی از عالی ترین ویژگی های انسان به شمار می آید و با افزایش یافته های بشری هر روزه نیاز به تحول در یادگیری بیشتر احساس می شود و نظام تعلیم و تربیت نیز از این امر جدا نیست. همزمان با پیشرفت تكنولوژی، رویكرد یادگیری الكترونیك مطرح شد. اما علی رغم استقبال فراوان، با گذشت زمان تحقیقات نشان دادند كه این رویكرد آموزشی نیز محدودیت های خاص خود را دارد و نمی تواند جایگزین خوبی برای رویكرد آموزش سنتی باشد و با توجه به اینكه آموزش سنتی هم دارای مزایایی است، متخصصان تركیب انواع روش های آموزشی را به منظور بهبود تعلیم و تربیت و افزایش موفقیت فراگیران پیشنهاد كردند بر این اساس یادگیری تركیبی موضوعیت یافت. این رویكرد نوین آموزشی در تلاش است تا با بهره گیری از منابع و ابزارهای گوناگون از جمله نرم افزارهای چند رسانه ای، كلاس های درس سنتی و مجازی، آزمایشگاه های اینترنتی، تمرین های خارج از كتاب و ... به فراگیر كمك كند تا محتوای دروس را بهتر بیاموزد. در این نوشتار بر آنیم تا افزون بر شناساندن مفهوم یادگیری تركیبی، به تبیین ضرورت اجرای آن در كشور، دلایل شكل گیری، مدل ها و مراحلطراحی آن بپردازیم.