كاربرد و پياده سازي رويكرد بازرسي بر مبناي ريسك در صنعت نفت

كاربرد و پياده سازي رويكرد بازرسي بر مبناي ريسك در صنعت نفت

در این مقاله به بررسی موضوع نگهداري و تعمیرات با رویكرد بازرسی بر مبناي ریسك در صنعت نفت پرداخته شده است. بازرسی بر مبناي ریسك از اوایل دهه 90 جهت پاسخ به نیاز صنایع نفت، گاز و پتروشیمی براي مدیریت ریسك و اولویت بندي تجهیزات بر اساس میزان ریسك توسعه یافت. بازرسی بر مبناي ریسك یك روش نوین در مدیریت بازرسی بوده و از ارزیابی ریسك به منظور برنامه ریزي، توجیه و تفسیر نتایج حاصل از بازرسی، آزمایش و پایش استفاده می نماید. در این روش بر خلاف روش هاي سنتی بازرسی، فاصله زمانی ثابتی تعریف نمی گردد بلكه براي هر دستگاه، فاصله زمانی و روش بازرسی مشخصی تعیین می شود. با استفاده از بازرسی بر مبناي ریسك، ضمن اجتناب از بازرسی هاي مكرر، می توان امكانات و توانمندیهاي بازرسی را بر روي دستگاههایی با ریسك بالاتر متمركز نمود. امروزه در دنیا در شركت هاي بزرگ نفتی از روش هاي كیفی بازرسی بر مبناي ریسك براي ارزیابی اولیه ریسك، تجهیزات با ریسك بالا را مشخص كرده و سپس با استفاده از روش (API (مطابق با استاندارد ٥٨٠ تجهیزات با ریسك بالا را مورد ارزیابی قرار می دهند. عمدتا پیاده (API بازرسی بر مبناي ریسك كمی (مطابق با استاندارد ٥٨١ RBI بسیار دشوار می باشد،بدین دلیل براي تسهیل شروع استقرار RBI سازي روش كمی در سازمانها در مراحل اولیه استقرار API در یك مجموعه از روش كیفی استفاده می شود و پس از آن براي توسعه روش می توان از روش كمی (مطابق با استاندارد ٥٨١ ) بهره گرفت. در این مقاله فرایند بازرسی بر مبناي ریسك به روش كیفی در یك واحد پالایشگاهی مورد اجرا گذاشته شده و ماتریس ریسك آن ترسیم شده است، بهگونهاي كه تجهیزات موجود در این واحد پالایشگاهی در سه ناحیه ریسك بالا، ریسك متوسط و ریسك كم، قرار گرفتند. مسلماً براي هر تجهیزي كه در هر كدام از نواحی ریسك قرار بگیرد، سیاست نت خاصی قابل اجرا خواهد بود.