بررسي مديريت منابع آب در استان اصفهان بر اساس تحليل و پايش خشكسالي

خشكسالی پدیده ای اقلیمی است كه اثرات آن را می توان نه تنها در مناطق خشك و نیمه خشك بلكه گاهی در منطقه مرطوب نیز مشاهده كرد. كاهش اثرات خشكسالی و مدیریت بهینه منابع آب متاثر از پیش آگاهی برنامه ریزان محلی و منطقه ای از مناطق تحخت تاثیر ریسك ناشی از وقوع خشكسالی است. استان اصفهان با قرار گرفتن در منطقه خشك و نیمه خشك مركزی ایران همواره تحت تاثیر پدیده خشكسالی بوده است. بااین وجود، هنوز مطالعات جامعی به منظور تعیین مناطق دارای احتمال وقوع خشكسالی برای مدیریت بهتر منابع آب در استان انجام نشده است. در این مطالعه با استفاده از زنجیره ماركف به عنوان یكی ازمدلهای استوكاستیك مورد استفاده درمنابع آب و تلفیق آن با شاخص دهك ها، مشخص گردید احتمال وقوع خشكسالی درمناطق غربی استان اصفهان، با وجود اقلیم مرطوب تر، بیشتر است. با این وجود تجمع صنایع و زمین های زیر كشت محصولات كشاورزی با نیاز آبی بالا مانند برنج درمناطق دارای احتمال وقوع بالای خشكسالی، نشاندهنده عدم توجه برنامه ریزان ومدیران منابع آب به مدیریت بهنیه بر پایه روش های علمی و عدم توجه به احتمال وقوع خشكسالی در مناطق مختلف استان اصفهان می باشد.