بررسي جايگاه توسعه با استفاده ازشاخص تركيبي توسعه انساني( HDI) و تكنيك GIS (مطالعه موردي: دهستان هاي شهرستان بهشهر)

یكی ازویژگیهای كشورهای جهان سوم تمركز شدید و عدم تعادل است این ویژگی معلول نتایج سیاست های رشد قطبی به شمار می آید كه درنتیجه این سیاست تمام امكانات و قدرت دریك یا چندمنطقه تمركز می یابد و سایرمناطق بصورت حاشیه ای هعمل می نمایند برای ایجاد تعادل و به منظور شكل دادن فضاهی مناسب و همگون بحث برنامه ریزی منطقه ای مطرح شده و اولین گام دربرنامه ریزی منطقه ای شناخت نابرابریهای اقتصادی اجتماعی و فرهنگ نواحی مختلف می باشد ازطرفی توزیع متعادل امكانات و خدمات برای ازبین بردن تفاوت های منطقه ای و ایجاد تعادل درسطح منطقه از اصول قابل توجه درادبیات منطقه ای است هدف اصلی این پژوهش بررسی وضعیت شكاف توسعه دهستانهای شهرستان بهشهر با استفاده از مدل شاخص تركیبی توسعه انسانی HDI می باشد براین اساس 5دهستان این شهرستان با 7شاخص اموزشی - فرهنگی ، بهداشتی - درمانی و زیربنایی - روبنایی ، مذهبی، اداری - سیاسی ، مخابرات - ارتباطات و بازرگانی - خدماتی سطح بندی و میزان نابرابریه ای موجود درمیان این دهستان ها بررسی شد روش تحقیق بصورت توصیفی تحلیلی می باشد و برای تحلیل و ترسیم نقشه ها ازنرم افزار ARC GIS استفاده شده است.