بررسي رابطه بين تسهيم دانش و سازمان يادگيرنده

به اشتراك گذاری دانش بین كاركنان و در بین گروه ها این امكان را به سازمان ها می دهد كه از منابع دانش محور سازمان بهره برداری و بر روی آن ها سرمایه گذاری كنند. در الگوهای سنتی، سازمانها و افراد اغلب تمایلی به انتقال و تسهیم دانشی كه از آن برخوردار بودند را نداشته و بجای اینكه به دانش به عنوان یك سرمایه علمی نگاه كنند، آن را به عنوان منبع قدرت، اهرم نفوذ و ضامن استمرار شغل خود می پنداشته و تمایلی به تسهیم آن با دیگران نداشتند. سازمانی كه از تسهیم اطلاعات و خلق دانش در میان اعضایش حمایت می كند، بیشتر می تواند فرآیندهای مؤثر و كارآمدی را تعریف كند و عملكرد سازمانی خود را بهبود بخشد سیستم مدیریت دانش خوب نه تنها به برقراری اجماع داخلی، كمك می كند، بلكه به شایستگی ها و قابلیت تطبیق پذیر شركت در صورت تغییرات سریع كمك می كند. بنابراین یك مدیریت دانش مناسب باید بتواند فعالیت های كاری و فعالیت های یادگیری را هماهنگ كند و نیز باید در بر گیرنده محرك یا انگیزه كافی برای جذب همه اعضا جهت درگیر شدن در فعالیت های یادگیری باشد تا به یك سازمان یادگیرنده بیانجامد. سیستم های تسهیم دانش آن حنبه از یك سازمان یادگیرنده است كه از دیدگاه حمایتی، چگونگی استفاده مجدد و تسهیم دانش سازمانی را در اختیار افراد و گروه های كاری قرار می دهد. اصلی ترین عملكرد یك سیستم تسهیم دانش، ارتقا قابلیت رقابتی سازمان از طریق بهبود فراگردهای مدیریت دانشی است. در یك نگرش سیستمی به سیستم های تسهیم دانش، اعضای سازمان قادرند دانش مورد نیاز خویش را به صورت صریح و با سرعت و شفافیت قابل قبولی از همدیگر دریافت كنند؛ به علاوه مدام در تلاشند تا اجزا و فراگرد سیستم را با كمك باز خوردگیری از خروجی خودشان بهبود بخشند.