بررسي چگونگي مفهوم پديدارشناسي مكان در بازسازي فضاي وجودي (معماري مسكوني)

در این مقاله با بررسی مفاهیم پدیده شناسی و نیز معانی هویت بخشی به مكان در یك فضاي مسكونی و همچنین تفكیك مبانی فضایی به بررسی نقش و اهمیت فلسفه وجودي انسان در میان بیشترین انگیزه هاي تاثیر گذاري هویت بخشی و حس هاي وجودي یا همان پدیدار شناسی استعلایی پرداخته میشود .رسیدن به نكات مشخص در مورد ریشه یابی مكان در گذشته و وجود فرهنگ در ذات فضاي جمعی ساكنین در یك مكان میتواند راهگشاي رسیدن به یك طرح مطلوب معماري مسكونی و طراحی آن باشد.مسكن هاي دوره كنونی با توجه به اینكه از شرایط رفاهی بالایی برخوردار میباشند ، شرایط نامطلوبی را در مواجهه با زندگی و محیط هاي انسان ساخت داشته و تنها از طریق پرداختن به عوامل بالا دست مانند طرح تفضیلی بیشترین منافع خود را در صرفه هاي اقتصادي می جویند،یك خانه در دوران هاي گذشته به خوبی به اصالتهاي زندگی و ویژگیهاي محیطی آگاه بوده ،پرداختن به هویت و اصالتهاي مردم در هر مكان خاص و سبك (style) روش فعالیتهاي انسانی است ، همنهشتی (composition) فضاهاي كالبدي با نوع فرهنگ و زیست جهان (lebenswelt ) آنان موجب رسیدن به فضاها وحس هاي وجودي بهتري براي ساكنین میباشد .چنین معماري هایی به ندرت دچار تغییر و تحول شده و ساكنین نسبت به آن احساس تعلق خاطر پیدا خواهند كرد و به سختی حاضربه تغییر و تحول و یا حتی ترك آن خواهند بود.در این مقاله تلاش میگردد با توجه به مطالعات صورت گرفته درباره پدیده مكان و نتایج بدست آمده در مفهوم طراحی فضاي یك خانه (home) و نه صرفا به عنوان مسكن (house) بتوان در جهت خلق یك فضاي بهتر براي سكونت در زندگی امروز دست یافت.