شناخت نواحي آسايش بيوكليماتيك كوهستاني گيلان به منظور آمايش جاذبه هاي طبيعي آن

اكوتوريسم كوهستاني يكي از جنبه هاي مهم گردشگري طبيعت گرا است كه مي تواند نقش حفاظت از محيط طبيعي و هم چنين تفريح و تفرج و گذراندن اوقات فراغت را داشته باشد،شناخت نواحي مطلوب آسايش زيست اقليمي از نظر مكاني وزماني مي تواند در برنامه ريزي مطلوب و به حداقل رساندن آلودگي محيطي آن،نقش فراواني داشته باشد . جهت شناخت آن؛ پارامترهايي نظير درجه حرارت،رطوبت نسبي،ساعات و تعداد روزهاي آفتابي،شيب زمين و ميزان آب موجود در نظر گرفته مي شود. روش كار در اين تحقيق تركيبي و به صورت تحليلي-كاربردي به همراه عمليات ميداني واستفاده از نرم افزار سيستم اطلاعات جغرافيايي است و هدف آن شناخت و ارائه نقشه محدوده هاي مطلوب آسايش زيست اقليمي مكاني و زماني مناسب استفاده از نواحي كوهستاني گيلان مي باشد. نتايج تحقيق بصورت نقشه هاي ارائه شده نشان داد كه با توجه به مورفولوژي كوهستاني،فروردين ماه داراي بيشترين نواحي آسايش و ماه مرداد و شهريور داراي كمترين نواحي آسايش مي باشد.نواحي تالش در دره ناورود(الماس)،آستاراچاي(حيران) وحوالي درفك (رودبار) و غرب سماموس (رودسر) داراي حداكثرمساحت آسايش زيست اقليمي انساني اكوتوريسم كوهستاني مي باشد. با توجه به اينكه اين تحقيق از ديدگاه اكوتوريسم آسايش زيست اقليمي تهيه شده و ميتواند با تحقيقات هم ارز ديگر كمك به برنامه ريزي مديريت يكپارچه مناطق كوهستاني (ITMMZ= Integrated Management of Mountainous Zone) را داشته باشد تا از هزينه هاي تكراري جلوگيري گردد و نتايج اين تحقيق مي تواند مقدمه اي بر اين مديريت مطلوب نواحي كوهستاني باشد.