بررسي اثر متيل و پروپيل ايزوتيوسيانات بر ميزان فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدانت در گياه شاهي (Lepidium sativum l) در محيط كشت اين ويترو

یكی از آسیب های مهم بافتی كه به دنبال قرارگیری گیاهان در معرض تنش بوجود می آید، ایجاد تنش اكسیداتیو است. از جمله سیستم های دفاعی گیاهان در مقابل این تنش های اكسیداتیو فعالیت آنزیم های آنتی اكسیدانت مانند آسكوربات پراكسیداز، كاتالاز و گایكول پراكسیداز است. این پژوهش به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف متیل و پروپیل ایزوتیوسیانات بر میزان فعالیت سه آنزیم آنتی اكسیدانت در برگ گیاه شاهی انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح كاملاً تصادفی با 3 تكرار اجرا گردید. تنش اعمال شده شامل سطوح صفر (شاهد)، 0، 1 00، 0.1 و 1 میلی مولار متیل و پروپیل ایزوتیوسیانات بود. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد كه تنش ایجاد شده بر میزان فعالیت آنزیم ها تاثیر گذاشته است. به طوری كه با افزایش مقدار متیل و پروپیل ایزوتیوسیانات فعالیت آنزیم ها در برگ كاهش نشان داد. بالاترین میزان آنزیم ها در سطح تنش 0.01 میلی مولار متیل و پروپیل ایزوتیوسیانات و كمترین میزان این آنزیم در تیمار 1 میلی مولار مشاهده گردید

One of the major tissue damage following exposure to stress in plants is caused by the oxidative stress. Including plant defense systems against oxidative stress and antioxidant enzymes such as ascorbate peroxidase, catalase and guaiacol peroxidase. This study examined the effects of different levels of methyl and propyl isothiosianate on antioxidant enzyme activity in the leaves. The experiment was a completely randomized design with three replications. Applied stress levels of zero (control), 0, 0.1, 0.01 and 1 mM of methyl and propyl isothiocyanate. The results of the experiment showed that the effect of stress on the activity of enzymes has. So that by increasing the amount of methyl and propyl isothiocyanate decreased enzyme activity in leaves. Enzymes highest stress level 0.01 mM methyl and propyl isothiocyanate and the lowest of these enzymes was observed in treatment 1 mM