اثر بخشي آموزش تحليل ارتباط محاوره اي (T.A ) بر كاهش اختلالات شخصيت در بيماران پارانوئيد

زیگموند فروید (۱۹۳۹- ۱۸۵۶) پدر روانكاوی، اختلال پارانویا را خاص روشنفكران می‌داند و می‌گوید: «بیماران پارانویا كه عموماً افراد مجرد و از زمره روشنفكران اند، از شك و بدگمانی خود رنج می‌برند، از دشمنان خیالی وحشت دارند و برای مبارزه با آنان، تلاش و وسایل بكر و بدیعی ابداع می‌كنند. هدف : این پژوهش به دنبال بررسی اثر بخشی آموزش تحلیل ارتباط محاوره ای(T.A ) بر كاهش اختلالات شخصیت در بیماران پارانوئید می باشد روش : اين پژوهش با توجه به گردآوري داده ها از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل می باشد. جامعه آماري در پژوهش حاضر كلیه بیماران پارانویید كه در بیمارستان روانپزشكی میلاد شهریار استان البرز در سال ( 96-96 ) تحت درمان بودند به منظور انتخاب نموته از میان بیماران اختلال شخصیت پارانوئید با استفاده از نمونه گیری در دسترس و در نظر گرفتن متغییر مورد نظر پژوهش مانند طول مدت درمان ، وضعیت اجتماعی – اقتصادی و اجرای پرسشنامه اختلال شخصیت STB می باشد كه تعداد 25 بیمار انتخاب و بطور تصادفی در دسترس در دو گروه آزمایش و كنترل تقسیم شدند یافته ها : میانگین تأثیر آموزش ارتباط محاوره ای (T.A ) بر اختلالات شخصیت در بیماران پارانوئید در مرحله پس آزمون كاهش چشمگیری داشته است. اما به منظور حذف تأثیرات پیش آزمون، از آزمون تحلیل كواریانس استفاده شد كه نتایج حاكی از آن بود كه بین اختلالات شخصیت در بیماران پارانوئید در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. لذا این فرض كه آموزش ارتباط محاوره ای بر كاهش اختلالات شخصیت در بیماران پارانوئید تأثیر دارد، تأئید می شود. میزان این تأثیر در مرحله پس آزمون 684/0 می باشد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش این می باشد كه با آموزش تحلیل ارتباط محاوره ای(T.A ) بر این گروه از اختلال پارانوئید می تواند باعث كاهش اختلالات شخصتی در این بیماران شد