مدل مفهومي تأثير كارآفريني استراتژيك بر عملكرد شركت هاي كوچك رسانه اي

كارآفرینی، به طور فزایندهای به عنوان محركی جهت ایجاد ثروت در درون اقتصادهای توسعه یافته، در حال توسعه و نوپدید، دیده شده است كه این امر نیز در نتیجه اقدمات شركتهای انفرادی به وقوع می پیوندد. به طور مشابه، مدیریت استراتژیك سعی در فهم علتهای تمایز شركتها در امر ایجاد ثروت در اقتصادهای گوناگون دارد. لذا كارآفرینی و مدیریت استراتژیك، هر دو در امر رشد و ایجاد ثروت، دغدغه های مشتركی دارند. شركتهای كوچك به طور شگفت انگیزی به عنوان منابع بالقوه ایجاد ثروت ادراك شده اند كه مسیر ملتهای در حال توسعه را به سمت جوامعی توسعه یافته تسهیل می نمایند. در این میان، شركتهای كوچك رسانه ای از این امر مستثنی نیستند. ظهور فناوریهای نوین ارتباطی سبب شد صنعت رسانه از تسلط شركتهای بزرگ كه تواناییهای مالی بالا و دسترسی به امكانات گران قیمت را داشتند خارج شود و فعالیت شركتهای كوچك و كارآفرین با استفاده از این فناوریهای جدید و ارزان امكان پذیر شود. در این مقاله سعی خواهد تا ضمن بررسی ادبیات نظری مفاهیم اساسی در رابطه با نقش كارآفرینی استراتژیك در عملكرد شركتهای رسانه ای، مدلی مفهومی برای بررسی رابطه این دو ارائه شود. در نهایت، امید بر آن است كه در آینده با استفاده از اینگونه مدلها و همچنین اصلاح و توسعة آنها، عوامل مهم و تأثیرگذار در ارتقای عملكرد شركتهای كوچك رسانه ای در ایران شناسایی و بهبود داده شوند.