زبان شناسي ، علمي غربي يا شرقي ؟

زبانشناسی امروزه اغلب به عنوان علمی غربی مطرح میگردد. این در حالی است كه مروری بر سیر تحول این علم نمایانگر آن است كه قرنها پیش از یونانیان و رومیان این هندیان و به ویژه دستور نویس بزرگ هلالی، پانینی (حدود ۹۰۰ پیش از میلاد ۱)، بوده است كه در اثر خود "استادیائی" یا "هشت كتاب "با توصیفاتی گسترده پیرامون مباحث زبان شناختی در رویكردهای زبانشناسی حتی در قرنهای نوزدهم، بیستم و نیز بیست و یكم تاثیرگذار بوده است. با این حال غربیان اغلب وامداری به علم شرقیان را در آثار مرتبط با تكوین علم زبان شناسی مورد بی توجهی قرار داده اند. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیرات مطالعات و یافته های اندیشمندان شرقی و به ویژه دستوری بزرگ پانینی، از لحاظ نظری و نیز مقایسه آن با برخی مكاتب و نظریه های مطرح در زبان شناسی نوین به رشته تحریر درآمده است . نتایج تحقیقی حاضر نمایانگر ان است كه موضوعات مورد بررسی قرار گرفته اند . در این خصوصں نماموریت يه عنوان یكی از پیشگامان پژوهشهای آواشناسی در بریتانیا، بررسیهای آواشناختی خود را دقیقا از جایی آغاز نموده است كه رسائل آواشناختی هندی به پایان میرسند. "الظریه اسپو بنای " هندیان و دستاوردهای پانینی، به ویژه در نحو ساخت واژه، اندیشه خط فكری يلمزلف ).Yas( از طلایه داران مكتب كوپنهاگ، فرث، اولین استاد زبانشناسی بریتانیا و بلومفیلد (۱۹۳۵) یكی از پیشگامان نیز به ܀ ܀ زبانشناسی امریكا را به گونه ای قابل تامل تحت الشعاع قرار داده است. نوام چامسكی بزرگترین زبانشناس قرن، همواره دین خود را نسبت به پانینی پیرامون ایده ی دستوری اذعان داشته است. در نظریه بهینگی نیز رد پای پانینی به وضوح قابل مشاهده است. بدین روی، پر واضح است كه علیرغم انكار وامداری غربیان به دستاوردهای كم نظیر هندیان، سیر تحول و تكوین علم زبانشناسی را می باید در شرق جست و نه در غرب.