مطالعه آزمايشگاهي مكانيزم هاي سهيم در ازدياد برداشت نفت سنگين حين تزريق نانوذرات سيليس با استفاده از دستگاه ميكرومدل

تقاضای روزافزون جهانی برای نفت و فرآورده های آن و كاهش تولید طبیعی از مخازن نفت سبك و در نهایت افزایش قیمت نفت درچند سال اخیر باعث توجه روزافزون به روش های ازدیاد برداشت از مخازن نفت سنگین و بسیار سنگین شده است. گرانروی بالا،درصد بالایی از تركیبات آسفالتین و نیز وجود ناهمگونی هایی مانند شیل به عنوان مانع جریان بر میزان بازیافت از مخازن نفت سنگین اثر می گذارد. برداشت اولیه در تعداد كمی از مخازن نفت سنگین كه شرایط بهتری دارند، حداكثر به 6% نفت درجا می رسد. بنابراین استفاده از روش های ازدیاد برداشت از این گونه مخازن و همچنین انتخاب یك روش صحیح ازدیاد برداشت ضروری به نظرمی رسد. میكرومدل ها به عنوان یكی از جدیدترین وسایل آزمایشگاه های ازدیاد برداشت جهت تعیین مكانیزم های سهیم در فرآیندازدیاد برداشت استفاده می شوند. میكرومدل ها با هدف درك بهتر از فرآیندهای ازدیاد برداشت در مقیاس حفره و مشاهده مستقیم جریان سیال در محیط های متخلخل به كار می روند. ویژگی بارز این ابزار، تعیین مكانیزم های تولید حین تزریق در كنار اندازه گیری كمی بازیافت نفت با استفاده از آنالیز تصاویر گرفته شده حین فرآیند ازدیاد برداشت است. در این تحقیق، مطالعات انجام شده رویمیكرومدل ها مورد بررسی قرار گرفته است و در ادامه یك مطالعه موردی جهت تعیین مكانیزم های سهیم در ازدیاد برداشت حین تزریق نانوذرات آبدوست سیلیس در یك میكرومدل همگون انجام شده است. مكانیزم های مشاهده شده حین تزریق نانوذرات سیلیس در محیط متخلخل حاوی نفت سنگین شامل تغییر ترشوندگی محیط متخلخل، كاهش كشش بین سطحی و كاهش نسبت تحرك سیالات تزریقی و تولیدی هستند كه منجر به ازدیاد برداشت 21 درصدی نفت سنگین در مقایسه با تزریق آب شده اند. نتایج نشان دهنده قابلیت بالای میكرومدل های شیشه ای جهت مطالعات ازدیاد برداشت مخازن نفتی است