سطح مقطع بهينه طولي و عرضي در سازه هاي بادگير به عنوانيك سيستم تهويه مطبوع در معماري قديمي ايراني

محدودیت منابع انرژی و نقش اساسی آن در پیشرفتهای صنعتی استفاده از انرژی های تجدید پذیر نظیر باد، خورشید، آب و ... را به عنوان گزینه ای مناسب مطرح كرده است. انرژی های تجدید پذیر علاوه بر مقرون به صرفه بودن، در داشتن محیط زیستی پاك و بدون آلودگی نقش مهمی را ایفاء می كند. از این رو بررسی سازه های قدیمی مانند بادگیرها كه در گذشته استفاده فراوانی داشتند به نحوی كه باعث استفاده در عصر مدرن گردد حائز اهمیت بوده و ارائه مدل هایی جدید جهت بهینه سازی آنها قابل تامل است. در این مقاله با استفاده از ریاضیات تغییرات و آنالیز نیروی باد بر روی بادگیرها مدلی بهینه ارائه شئه كه مقاوم تر از مدلهای پیشین بوده و از نظر پارامترهای طراحی سازه های بادگیر، خصوصیات بهتری دارند. لذا مدل هذلولی گون در این خصوص ارائه شد. این مدل در حالیكه كمترین سطح در برابر باد را دارد، استحكام و مقاومت آن از بادگیرهای پیشین بیشتر بوده و به عنوان مدلی كاربردی جهت برجك بادگیری های نسل جدید پیشنهاد می گردند