طراحي ، برنامه ريزي و مديريت فضاهاي سبز شهري متناسب با نياز ناتوانان و كم توانان جسمي - حركتي

فضاهای سبز شهری به عنوان بخشی از فضاهای باز شهری عامل اساسی در ساختار سیمای شهری، بهبود شرایط اكولوژیكی، گذران اوقات فراغت و تفرج محسوب می شوند تا از این طریق بر كیفیت محیط زیست شهری بیفزایند. فضاهای سبز شهری و در راس آن بوستانها با ایجاد فضایی مناسب جهت تعاملات اجتماعی و فرهنگی تمامی اقشار جامعه از پیر و جوان دختر و پسر زن و مرد، سالم و معلول بر پویایی یك جامعه می افزاید. معلولین به عنوان بخشی از بدنه جامعه حق دارند تا از تمامی امكانات جامعه خود مثل سایر اقشار جامعه بهره مند گردند. لذا برنامه ریزی در این جهت علاوه بر هرز نرفتن بخشی از نیروهای بالقوه جامعه، از انزوا و گوشه گیری آنان وبالتبع از اثرات منفی حاصل از آن جلوگیری كرده و در نتیجه بر اعتماد به نفس آنها خواهد افزود. لازمه طراحی یك فضای سبز شهری دستیابی به اطلاعات مناسب در مورد مشكلات و نیازهای معلولین است كه در 3 اصل خلاصه می شود: 1- دست یافتن، ۲- راه یافتن، ۳- به كاربردن كه هدف غایی آن مشاركت و برابری كامل بناها و فضاهای سبز شهری برای تمامی گروههای مردم است، حتی آنهایی كه بخشی از توانایی های خود را از دست داده اند.