ارزيابي ساختار و نظام برنامه ريزي و تاثير آن بر روند توسعه روستايي در كشور پاكستان

پاكستان در حدود 20 مدار راس سرطان از جنوب آن میگذرد . كشور پاكستان از شمال با چین و افغانستان از غرب با ایران از شرق با هند و از سمت جنوب با دریاي عمان همسایه است. پاكستان حدود 803 هزار كیلومتر مربع وسعت دارد و در منطقه آسیا و شبه قاره 196 نفر در كیلومتر مربع و / 156500000 میباشد كه تراكم آن 6 ، هند قرار دارد. جمعیت كشور پاكستان در سال 2000 2 میباشد. براساس برآورد جمعیت (ژانویه 1987 ) جمعیت روستایی این كشور حدود 74 میلیون نفر / رشد سالانه آن 8 است كه نسبت آن در استان سرحد و بلوچستان به ترتیب 85 و 84 در صد و در پنجاب، سند، فدرال مركزي (اسلام آباد ) 40 درصد است. پاكستان از چهار ایالت شكل یافته است و بصورت فدرالی اداره می - ،57 ، ، فدرال عشایري به ترتیب 73 شود كه بطور دقیق حدود وظایف، اختیارات و مسولیتهاي بین حكومت فدرال و حكومتهاي محلی به 3 صورت فدرالی ( اختیاراتی كه فقط به حكو مت فدرال منحصر است)، ایالتی ( كه محدود به اختیارات حكومتهاي ایالتی میباشد ) و شكل همكاريهاي دو جانبه ( كه به منظور همكاري بین دولت فدرال و ایالتهاست ) میباشد. فعالیتهاي برنامهریزي و توسعه در حوزه و صلاحیت شكل سوم همكاري یعنی همكاريهاي دو جانبه رخ میدهد. در این مقاله میخواهیم كه ابتدا ساختار نظام برنامه ریزي را در كشور پاكستان ارزیابی و سپس تاثیر این نظام برنامهریزي را بر روند توسعه روستایی در كشور پاكستان بررسی كنیم. یافته هاي تحقیق حاكی از تاثیر نظام برنامه ریزي كشور پاكستان بر روند توسعه روستایی در زمینه هاي برقرسانی، راه روستایی، بهبود وضعیت زنان روستایی، ارائه خدمات ترویجی، بهبود مدیریت روستایی، صنایع كوچك روستایی و ... است.