تعيين و اثربخشي جايگاه روش هاي مداخله اي آموزشي - درماني در پژوهش هاي تربيتي

طرح و اجرای پژوهش و بدنبال آن ساختن نظریه های علمی در باره ی مسائل تربیتی همواره مورد توجه روانشناسان تربیتی بوده است. پژوهش های آزمایشی هم در آموزش و پرورش و هم در سایر شاخه های روانشناسی مورد استفاده قرار می گیرد. از آنجایی كه بعضی از مسائل مطرح شده در حیطه های درمانی و آموزشی میباشد، لذا جای بحث فراوانی مطرح می شود مبنی بر این كه آیا روش های مداخله ای آموزشی- تربیتی مانند مداخله های درمانی دارای ملاك ها و ضوابط مربوطه هستند؟ و این كه آیا وجه اشتراكی در همه روش های مداخله ای آموزشی وجود دارد؟ آیا همان فرایندهای تغییر در روش های درمانی را میتوان در مداخله های آموزشی انتظار داشت؟ آیا همان مراحل تغییر كه در روش های روان درمانی و مداخله های درمانی اتفاق می افتد را میتوان در مداخله های آموزشی پیش بینی كرد؟ با توجه به تعریف روان درمانی مبنی بر این كه یك فرایند قانع سازی میان فردی، آموزش روانی-اجتماعی، تغییر در خویشتن با كمك حرفه ای، تكنولوژی رفتاری، كسب رابطه، مراقبت از سلامتی و نوعی بازپروری است می توان روش های مداخله ای آموزشی را نوعی از روان درمانی ها بدانیم؟ مقاله حاضر به پاسخگویی به این پرسشها می پردازد.