آموزش مهارت هاي زندگي زناشويي و اثربخشي آن بر كاهش تعارضات زناشويي و صميميت در زوجين ناسازگار شهر رشت

فراگیری و استفاده از مهارت‌های زندگی زناشویی از عوامل مهم افزایش رضایت زناشویی در میان زوجین می‌باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی زناشویی بر كاهش تعارضات زناشویی در زوجین ناسازگار شهر رشت می باشد. روش پژوهش حاضر، ¬آزمایشی با طرح پیش¬آزمون- پس¬آزمون با گروه كنترل است. جامعه پژوهش حاضر شامل كلیه زوجینی می باشد كه دارای ناسازگاری زناشویی می‌باشند. جهت جمع‌آوری نمونه‌ها، ابتدا با استفاده از شیوه نمونه‌گیری در دسترس، در سطح شهر اطلاع رسانی شد و پس از ثبت نام زوجین واجد شرایط در سال 1395، جمع‌آوری شدند همچنین از بین كلیه زوجینی كه به مراكز بهداشت روان شهر رشت به علت ناسازگاری زناشویی مراجعه نموده‌اند تعدادی انتخاب كردید كه در نهایت از این میان 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفره قرار گرفتند و در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه تعارضات زناشویی و مقیاس صمیمیت پاسخ دادند. گروه آموزش مهارت‌های ارتباطی را به مدت 10 جلسۀ 5/1 ساعته مورد آموزش مهارت¬های ارتباطی دریافت نمودند. داده¬های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون كوواریانس و نرم‌افزار SPSS تحلیل شدند. تحلیل داده‌ها نشان داد كه بین گروه كنترل و آزمایش در مرحله پس آزمون در تعارضات و صمیمیت زناشویی تفاوت معناداری وجود دارد. بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت كه آموزش مهارت های زندگی زناشویی بر كاهش تعارضات زناشویی و صمیمیت در زوجین ناسازگار تاثیر دارد.