لذتگرايي در معماري، ناخودآگاهِ مجسّم

دیدگاه های روانشناسی از جمله مبانی تاثیر گذار بر رویكردهای معماری در عصر حاضر به شمار می رود. ردپای نوعی بینش زیبا شناختی مبتنی بر لذت گرایی را كه ریشه های آن تا یونان كلاسیك قابل بازكاوی است، در حوزه هنر و معماری می توان جستجو كرد. نشانه شناسی و نمادگرایی از جمله مفاهیم مرتبط با ناخودآگاه انسان است كه در صورت خوانش صحیح و با حساس كردن ذهن مخاطب احساس تعلق و امنیت روانی را در انسان تقویت می كند. در این پژوهش با خوانش نظریه های فروید و یونگ در باب لذت گرایی و ناخودآگاه به بررسی تاثیر كیفیت فضاهای معماری جهت ایجاداحساس لذت در انسانها می پردازیم.