استفاده از آب نامتعارف در سيستم آبياري قطره اي زير سطحي باغات پسته

رشد روز افزون جمعیت و افزایش تقاضا برای آب و غذا از یك طرف و محدود بودن منابع آبی و خشكسالی های اخیر از طرف دیگر برنامه ریزان و متخصصین علوم آب را به استفاده از آب های نامتعارف معطوف كرده است. در استان كرمان كه منطقه ای كویری بشمار می آید استفاده از آبهای شور بخصوص در مناطق شمالی استان برای آبیاری باغات پسته امری اجتناب ناپذیر شده است. محصول پسته در كشور ایران از جهت صادرات غیر نفتی حائز اهمیت بوده و از حدود 370 هزار كل باغات پستۀ ایران نزدیك به 80 درصد آن در استان كرمان واقع شده است. علارغم مشكلات و محدودیتهای كیفی و كمی آب در حال حاضر بیش از 95 درصد باغات به روش سنتی آبیاری می شوند، كه این امر منجر به ورود فزایندۀ نمك به سطح خاك باغات می گردد و بهره بردارن مجبور به خارج كردن خاك های شور از آنجا و جایگزین نمودن خاك مناسب به جای آنها هستند. هدف اصلی از این تحقیق بررسی استفاده از آب شور در سیستم آبیاری قطره ای زیر سطحی SDI در كانال كود درختان پسته می باشد. تیمارهای آزمایش شامل دو عمق كانال كود ( 50 و 70 سانتی متر)سه سطح آبیاری ( 100 % مقدار محاسبه شده برای نیاز آبی محصول پسته، 50 % و 75 %) و با سه تكرار بودند. طرح آزمایشی در قالب بلوكهای كاملا تصادفی انجام شد. شوری آب آبیاری 8.1ds/m و دور آبیاری 10 روز انتخاب گردید.نتایج حاصله پس از دو سال اجرای طرح حاكی از این بود كه: 1. هیچگونه گرفتگی در قطره چكانها در طی این مدت مشاهده نگردید. 2. تغییرات رطوبت از نظر محل نمونه برداری تنها در لایه های سطحی با یكدیگر تفاوت داشت. 3. در عمق كارگذاری D2 به علت تبخیر سطحی كمتر حركت و تجمع نمك در لایه های زیرین بیشتر بوده و نمك كمتری در سطح (نسبت به D1) تجمع یافته است. 4. با توجه به نتایج تجزیه برگ، مصرف كودها تفاوت معنی داری را بر روی غلظت عناصر در برگ نداشته اند. 5. میزان عملكرد در I1 و I2 تفاوت معنی داری ندارند اما تیمار I3 با حداقل عملكرد نسبت به تیمار I1 و I2 تفاوت قابل ملاحظه ای دارد.

Overpopulation and increasing of demand for food and water and also scarcity of water resources have caused to water engineers focuse on the brackish waters. In a dry region like Kerman province, using of saline water for irrigation of pistachio gardens (espicially in the north of it) is inevitable. Pistachio is one of the most important agricultural crops in Iran. Total area under pistachio cultivation is about 370،000 ha which about 80% of them are located in Kerman province. Inspite of limitation in quantity and quality of water in this region, around 95% of the gardens irrigate with traditional irrigation method. This process will lead to accumulation of salt on soil surface in pistachio gardens. This will force the farmers to replace saline soils with suitable soils. The aim of this research was to evaluated usage of saline water in fertilizer channel of pistachio trees with a subsurface drip irrigation system. The exprimental treatments were two depths of fertilizer channel(50, 70 cm) and three irrigation levels (50%, 75% and 100%water requament) With three replicates. A statistical randomized complete Block Design was used. The salinity of irrigation water and irrigation frequency were 8,1 ds/m and 10 days respectively. Two year results showed that: 1. there was no blocking during the experiment. 2. Moisture changes were different only in the surface layers. 3. salt accumulation was high in subsurface layers for the depth of 70 cm. it was the surface. 4. There was no significant difference among the fertilizer usage and mineral concentration of leaves. 5. Treatments of 100% and 75% water requirment had no significant different in yield, but the treatment of 50% water requirment had the lowest yield.