اصول طراحي اقليمي فضاهاي آموزشي در شهر تهران

امروزه عملكرد های نامناسب انسان، زمین را به ورطه نابودی كشانده است. بخش عمده ای از این مسایل مربوط به عدم استفاده صحیح از منابع انرژی بوده است. با توجه به رویكرد جهانی در مواجهه با مساله انرژی، امكانات بالقوه ایران در تامین انرژی های پاك و در نظر گرفتن نقش اساسی صنعت ساختمان در مصرف انرژی، می بایست طراحی ساختمان های جدید، متناسب با اصول معماری پایدار كه یكی از موارد آن طراحی اقلیمی می باشد، صورت پذیرد. یكی از دلایل مهم آلودگی بیش از حد از طریق ساختمان به سبب عدم توجه طراحان و سازندگان به شرایط اقلیمی هر منطق است. از آنجا كه درصد بالایی از انرژی و هزینه در كشور، در صنعت ساختمان مصرف می گردد، توجه به مسایل مرتبط با امر ساخت و ساز برای معماران اهمیت می یابد. خصوصیات اقلیمی و طبیعی یكی از عوامل موثر در طراحی معماری، چه در مقیاس خرد و چه در مقیاس كلان می باشد كه به تناسب عناصر عملكردی مختلف با ویژگیهای كالبدی مختلف با درجه اهمیت متفاوت نقش دارند. توجه به اقلیم، طراحی بر اساس احترام به طبیعت، تولید،مصرف و بازیافت محصولات در یك چرخه طبیعی، استفاده از انرژی های تجدید پذیر و نیز اصول طراحی همساز با اقلیم از جمله راه حل هایی هستند كه از آغاز قرن 21 بطور جدی مورد توجه قرار گرفته است. فضاهای آموزشی دارای خصوصیات ویژه ای است كه آنرا از دیگر گروه های ساختمانی متمایز می نماید كه بی توجه به این ویژگیها باعث هدر رفت انرژی و هزینه می شود، لذا هدف از انتخاب این موضوع سهم فضاهای آموزشی در میزان مصرف انرژی، پراكندگی آنها در سطح كشور و تاثیر آنها در بالابردن سطح آگاهی جامعه در این زمینه می باشد. در این راستا توجه به ویژگیهای اقلیمی این فضاها و نقش آنها در تنظیم شرایط محیطی ساختمان، افزایش كیفیت های آسایشی و بهداشتی، بهینه سازی مصرف انرژی مورد نیاز جهت كنترل شرایط محیطی فضاهای داخلی و بیرونی و استفاده از انرژی های پاك، نقش اساسی دارد. در این مقاله پس از بررسی و بیان خصوصیات فضاهای آموزشی به ارایه اصول طراحی اقلیمی در شهر مورد نظر (تهران) پرداخته می شود