آزادي، تعريف، حدود و انواع آن در حكومت ديني از ديدگاه نهج البلاغه

آزادي در محدوده ي دین اسلام بر پایه ي فطرت بشري مورد اهتمام قرار گرفته است.علی (ع) در دوران خلافت خویش آزادي مشروع را براي مسلمین فراهم ساخت و آزادي را در كنار عدالت معنا كرد.مهمترین توجه این امام همام آزاد ساختن مسلمین از رق بندگی غیر خدا و هواي نفس و وسوسه هاي شیطانی است. این نوشتار تلاشی در جهت تعریف آزادي از دیدگاه اندیشمندان جهان و امام علی (ع) با معرفی حدود واقسام آن در حكومت علوي است.در این پژوهش، رابطه ي ایمان وآزادي، عقل وآزادي، قلمرو آزادي و رابطه ي آزادي با نظریه قضا وقدر وجبر واختیار، مورد كاوش قرارگرفته است.و در نهایت، آزادي تكوینی والهی كه زیربناي آزادي هاي فطري بشري است، همواره مورد اهتمام جديِ علی بن ابیطالب(ع) بوده است كه از این آزادي به عنوان آزادي مسئولانه در الگوي علوي یاد می شود.امام معتقد است كه انسان باید در مقام فكر واراده وعمل، آزادي واستقلال داشته باشد وآزادي فردي را تا زمانی كه به مصلحت اجتماع آسیب نرساند، مورد تأكید قرار می دادند.