سيستم پشتوانه تصميم گيري چند معياري كاهش حوادث و بلاياي ناشي از سيل و واكنش سريع در حوضه هاي شهري

از دیرباز سیل به عنوان یكی از بلایای طبیعی با زندگی بشر درگیر بوده و همواره بشر به دنبال اتخاذ بهترین راهكار برای مقابله و مدیریت بحران در هنگام وقوع سیل بوده است. اما ماهیت پیچیده و وابسته به زمان بودن این پدیده خود به خود تصمیم گیریهای بشری را با درصدی خطا همراه كرده است . لذا بیشتر توجه متخصصان بر كاهش درصد خطای حاصل از این تصمیم گیریها معطوف شده است. روشهای زیادی برای مقابله با سیل استفاده می شود كه بسته به زمان به كارگیری آن یعنی قبل از وقوع سیل، بعد از آن و یا در زمان وقوع سیل به دو دسته روشهای سازه ای و غیر سازه ای تقسیم می شوند . روشهای سازه ای كه امروزه در ادبیات متخصصان مدیریت سیلاب به عنوان روشهای سنتی یاد می شود به لحاظ وقت گیر بودن و هزینه زیاد امروزه كمتر مورد توجه قرار می گیرد. سمت و سوی حركت مدیران و متخصصان به سوی اتخاذ روشهایی است كه علاوه بر كاهش هزینه ها بیشترین كارآیی را داشته و كمترین تاثیر را بر زندگی مردم داشته باشد . لذا روشهای غیر سازه ای مورد توجه قرار گرفته و در بیشتر كشورهایی كه با این بلای طبیعی دست در گریبان هستند استفاده می شود. در این مقاله یكی از روشهای جدید غیر سازه ای مدیریت به هنگام سیل یعنی سیستم های پشتوانه تصمیم گیری چند معیاری (MCDSS) معرفی شده و اجزای این سیستم و پارامترهای موثر در آن بیان شده است. در نهایت كاربرد این روش در یك نمونه انجام شده توسط محققین یعنی سیل به وقوع پیوسته در در ۱۱ و۱۲ سپتامبر سال ۲۰۰۰ در توكیوی ژاپن ارائه شده و نتایج حاصل از آن بیان شده است.