ترسيم نقشه زماني آينده‏پژوهي شخصي براي انسان مسلمان (با تكيه بر تفاسير علامه طباطبايي و آيت‏الله شاه‏آبادي از قرآن كريم)

آینده پژوهی شخصی، به عنوان حوزه ای جدید در آینده اندیشی، عمر كوتاه حدود یك دهه ای دارد و در این زمینه پژوهش های كم شماری صورت گرفته و آثار محدودی منتشر شده است. ویژگی مشترك تمام این آثار معدود، نگاه مادی گرایانه به انسان است. به عبارت دیگر تمامی این پژوهش ها و الگوها با تقلیل ابعاد انسان به جنبه مادی، آینده او را نیز از این منظر مورد توجه قرار داده اند. افق نگاه آینده پژوهان عمدتاً غربی برای انسان در این فعالیت ها، لحظۀ مرگ مادی اوست. آنچه در این مقاله مدنظر قرار گرفته است، زمینه سازی برای ارائه الگوی آینده پژوهی شخصی برای انسان مسلمان است. بدین جهت فراتر از جنبه های مادی انسان كه در الگوها و مطالعات موجود به آن پرداخته شده، جنبه های فرامادی انسان نیز مورد توجه قرار می گیرد. منبع شناخت انسان و ابعاد او، اصلی ترین منبع دینی مسلمانان یعنی كتاب قرآن كریم است. در تفسیر آیات قرآن از آثار دو نفر از بزرگان مذهب تشیع در دوره معاصر، علامه طباطبایی و آیت الله شاه آبادی بهره گرفته شده است. از آنجا كه طراحی الگوی آینده پژوهی شخصی مبحثی فراتر از یك مقاله است، در این فرصت تنها به ترسیم نقشۀ زمانی آینده پژوهی شخصی به عنوان مقدمۀ رسیدن به الگو پرداخته ام.