ارزيابي كميت و كيفيت سفره هاي آبدار تلماسه اي مطالعه موردي: شمال شرق اهواز

تامین آب در مناطق بیابانی یك مساله حیاتی و دشوار است. عواملی مانند وجود رسوبات تبخیری ، بالا بودن سطح ایستابی، تبخیر از سطح ایستابی، سرعت كم جریان های آب زیرزمینی و طولانی بودن زمان ماندگاری آب موجود در سفره های آبدار محیط های بیابانی باعث میشود كه منابع آب موجود در این محیط ها اغلب بسیار شوروغیر قابل شرب است. در محیط های بیابانی كیفیت آب به مراتب بیشتر از كمیت آن حایز اهمیت است.در برخی از شرایط خاص در تپه های ماسه ای به صورت پراكنده سفره های آبدار كوچك و كم عمقی تشكیل میشود كه دارای كیفیت مناسبی هستند. تاقدیس كوپال در شمال شرق اهواز واقع شده است. بر روی یال جنوبی تاقدیس كوپال تپه های ماسه ای وسیعی گسترش دارند. كه در برخی موارد در آنها سفره های آبدار محلی كوچكی با كیفیت قابل شرب تشكیل شده است. منابع آب زیرزمینی حاشیه تاقدیس كوپال اغلب در رده شورمزه قرار دارد و دارای تیپ سولفاته كلسیك منیزیك است این آبها غیر قابل شرب است و تنها در برخی موارد از آنها برای كشاورزی استفاده می شود. با افزایش فاصله از محور تاقدیس بر مقدار مجموع املاح آبهای زیرزمینی افزوده می شود تا حدی كه آبهای زیرزمینی به شورابه هایی با تیپ كلروره سدیك تبد یل میشوند. تامین آب شرب در روستاهای این ناحیه یكی از دغدغه های اصلی ساكنان آن است كه اغلب این مشكل به صورت محدود توسط سفره های معلق تلماسه ای جبران می شود . به منظور بررسی كیفیت آب زیرزمینی منطقه و ارزیابی روند تغییرات كیفی از چاه های دهانه گشاد موجود در تپه های تلماسه ای نمونه برداری شد و غلظت عناصر عمده (Ca, Mg , Na, K, HCO3, SO4 & Cl) اندازه گیری شد و كیفیت شرب آن ها مورد بررسی قرار گرفت.