جايگاه گردشگري شهري با رويكرد توسعه پايدار (نمونه موردين شهر ساري)

امروزه گردشگری یكی از پویا ترین فعالیت ها در ایجاد تحول اقتصادی- اجتماعی در گستره ی جهان بوده كه به طور روز افزون اهمیت یافته است . از آنجائیكه شهرها به عنوان جذاب ترین فضاها برای گردشگران دارای مراكز مهم اقتصادی ، علمی ، تفریحی ، پزشكی و غیره بوده و افزون بر این ، از جاذبه های طبیعی و میراث فرهنگی نیز بهره مند هستند. بنابراین برای دستیابی به توسعه پایدار گردشگری ، شهرها از تمام ابعاد اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی ، زیست محیطی و كالبدی باید مورد توجه قرار بگیرند. به دلیل زیر ساخت های فناوری، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایجاد شده در قرن بیست و یكم، پدیده گردشگری یك واقعیت اجتناب ناپذیر در رفتار و عمل انسان برای ارضای روح كنجكاوی او خواهد بود. سفر به دیگر نقاط دنیا چه به صورت حقیقی و واقعی و چه به صورت مجازی، با انگیزه های مختلفی جزو ملزومات زندگی قرن بیست و یكم و شكل دهنده جریانی است كه مرزهای ملی و بین المللی را درنوردیده، رویكردی فراتر از دولت و ملت خواهد داشت. گردشگری به عنوان یكی از منابع در آمد و ایجاد اشتغال در سطح محلی می تواند رهیافتی برای توسعه اقتصادی باشد. گردشگری بخصوص در زمانی كه سود فعالیت های دیگر بخش های اقتصادی در حال كاهش باشد، جایگزین مناسبی برای آنها و راهبردی برای توسعه است. شهرستان ساری در شمال ایران یكی از قدیمی ترین شهرهای شمالی ایران است كه علاوه بر طبیعت مناسب دارای بافت تاریخی ارزشمند و سرزنده می باشد. بدلیل عدم توسعه نیافتگی در سالیان اخیر، این شهر كه بخش مركزی آن در زمره ویژگیهای شهرهای اسلامی می گنجد رو به اضمحلال گذاشته است . در صورتیكه استعداد بالقوه یك شهر پایدار را دارا می باشد. در این مقاله بر آنیم تا ضمن تعریف مختصر از توسعه پایدار به تشریح جایگاه توسعه پایدار و نقش آن در گردشگری در شهرستان ساری بپردازیم. روش تحقیق در پژوهش حاضر به صورت توصیفی - تحلیلی خواهد بود كه بر توسعه پایدار گردشگری تاكید دارد. در این دیدگاه، توسعه گردشگری با استفاده از منابع موجود به گونه ای است كه ضمن پاسخ دادن به نیازهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ضوابط قانونی جامعه و انتظارات گردشگران بتوان وحدت و یكپارچگی، هویت فرهنگی، سلامت محیط زیست تعادل اقتصادی s رفاه مردهم محلی تامین كرد