طراحي معماري با رويكرد زيست محيطي توسعه پايدار

رشد فزاینده جمعیت جهان آثار اساسی و اغلب فاجعه آمیزی بر زیستگاه های طبیعی كره زمین داشته است. بسیاری بر این باورند كه رشد بی رویه جمعیت كه خود معلول تحول در سیستم های توسعه صنعتی و بالطبع رشد بهداشتی و درمانی در جوامع صنعتی است؛ منجر به شهرنشینی و در نتیجه مصرف بیش از حد و غیر مسئولانه انرژی های فسیلی شده و خسارات جبران ناپذیری بر محیط زیست جهان وارد كرده است. مقدار زیادی از این انرژی فسیلی اتلاف شده، ناشی از مدلهای غیر استاندارد ساختمانهایی است كه به دلیل ناهمگونی با شرایط اقلیمی خود، باعث آلودگی محیط زیست و اتلاف انرژی می شوند. امروزه به نظر می رسد كه توسعه پایدار و مفاهیم آن به خوبی با اهداف و مقاصد معماری و شهرسازی نوین سازگار بوده و می تواند به عنوان عاملی موثر جهت تحقق اهداف پایداری محیطی مطرح شود. از این رو به نظر می رسد كه می توان پایداری را بر پایه الگویی تصور كرد كه در آن مواد و منابع در دسترسی، بیش از هدر دادن یا نادیده گرفتن شان، با كارایی بیشتری به كار گرفته شود و بر پایه آن بر قابلیت ساختمان برای تلفیق عوامل محیطی و اقلیمی در جهت دستیابی به كفیت های فضایی مطلوب افزود.