مقايسه رويكرد متفاوت ايران و ژاپن به مديريت بحران

هر دو كشور ایران و ژاپن وجوه مشتركی در موضوع بلایاي طبیعی داشته و در بحث زلزله هر دو كشور در منطقه فعال و لرزهخیز جهان قرار دارند. در طی قرن گذشته به ویژه در دو دهه اخیر اقدامات گستردهاي در هر دو كشور براي ایجاد آمادگی براي مقابله با بحران زلزله صورت پذیرفته است. كشور ژاپن پس از زلزله سال 1995 شهر كوبه اقدامات وسیعی را با درس گرفتن از این زلزله آغاز نموده و امروزه دستاوردهاي مهمی در امر مدیریت بحران در زمان بروز زلزله در كشور ژاپن مشاهده میگردد.در ایران نیز به ویژه پس از زلزله سال 69 منجیل موضوع زلزله به یك موضوع مهم ملی تبدیل شد. لیكن خسارات و تلفات بالاي انسانی در زمینلرزههاي بعد نشان داد كه میبایست با رویكرد بهبود پویا و فعال، بحث مدیریت بحران به صورت فراگیر مد نظر قرار گیرد. از اینرو به منظور بهرهمندي از تجارب، موضوع مدیریت بحران را میتوان از وجوه مختلف بین دو كشور مقایسه نمود. در این مقاله سعی شدهاست بخشی از تفاوتهاي بین دو كشور از نظر رویكرد و تخصص مورد توجه قرار گیرد، كه این امر نیازمند توجه به ابعاد و زوایاي مختلف در سیاستگذاري خرد و كلان مدیریت بحران در دو كشور است. بررسی محتوایی و شكلی برنامهریزيها و سیاستگذاري نشان میدهد كه 6 تفاوت عمده در رویكرد و نگاه حاكم بر مدیریت بحران در ژاپن و ایران وجود دارد. "نحوه بهرهبرداري از شرایط پیش آمده"، "نوع نگاه دولت با موضوعات مرتبط با بحران، نظیر امدادرسانی، بازسازي، جبران، آموزش همگانی و ارتقاي فرهنگ ایمنی"، "مستند سازي و ثبت وقایع" و "توجه به ساخت وساز اصولی، تهیه، به روز نمودن ضوابط و معیارهاي فنی و مورد نیاز و سوقدادن مردم و بخش خصوصی به سمت قانونمندي" و "پاسخ گویی و ساختارسازي" این تفاوتها است.