بررسي و تحليل چالش تغيير كاربري اراضي در طرحهاي هادي روستايي (مطالعه موردي: خراسان جنوبي)

تغيير كاربري اراضي روستايي،خواه در مفهوم كلي آن و خواه در قالب طرحهاي هادي روستايي، مسئلهاي مهم است كه عدم بررسي آثار و پيامدهاي آن و عدم برخورد منطقي و عالمانه با آن ميتواند به صورت يك مشكل جدي جلوهنمايد.ازاين رو ديدگاه برنامهريزي مشاركتي با توجه ويژه از سوي مسئولين و صاحبنظران درخصوص برنامهريزي سكونتگاههاي شهري و روستايي، پيگيري شده است.بر همين مبنا به كارگيري اين ديدگاه درفرآيند تهيه طرح هاي هادي روستايي وتغيير كاربري اراضي نيز از اهميت بالايي برخوردار است.هدف اين پژوهش بررسي عوامل موثرو بوجودآورنده تقاضاهاي تغيير كاربري اراضي روستايي با نگرش برنامهريزي مشاركتي در سطح استان خراسان جنوبي است.روش پژوهش مورد نظر توصيفي – تحليلي با تاكيد بر تحليل محتوايي است؛ به گونهاي كه ضمن بررسي آمار و گزارشهاي موجود در خصوص تغيير كاربري اراضي روستاهاي داراي طرح هادي در استان خراسان جنوبي، به بررسي و تحليل علل بوجود آورنده و دگرگوني تقاضاهاي مذكور از ديدگاه هاي مختلف، پرداخته شده است.بررسي هاي انجام شده حاكي از وجود عوامل نسبتا عام و كلي در خصوص تقاضاهاي تغيير كاربري اراضي روستايي درسطح روستاهاي داراي طرح هادي - با وجود عوامل ويژه هر روستا- است. عدم توجه به جايگاه مشاركت مردم در فرايند تهيه طرحها يكي ازمهم ترين اين عوامل بوده و توجه به نقش مردم واصلاح طرحها و فرايند تهيه آن با نگاه مشاركت مردمي ، مي تواند نقش بسزايي در به حداقل رساندن تغيير كاربري اراضي روستايي داشته باشد.