نقش پيش بيني كنندگي تحمل پريشاني و خودكارآمدي در آسيب رواني دانشجويان

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش تحمل پریشانی و خودكارآمدی در پیش بینی آسیب روانی دانشجویان انجام شد. روش تحقیق از نوع همبستگی است. گروه نمونه شامل 935 نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز بود كه به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر ( 2005 ) و مقیاس ملی سلامت روان دانشجویان استفاده گردید. یافته ها نشان داد كه بین تحمل 0/ پریشانی ) 000 p< - = 0/ و 953 r 0/ ( و خودكارآمدی ) 000 p< - = 0/ و 975 r ( با آسیب روانی همبستگی منفی معناداری وجود دارد علاوه براین تحمل پریشانی و خودكارآمدی 0/ در مجموع قادر به تبیین 25 درصد تغییرات آسیب روانی ) 000 p< 5=0/ و 204 r ) بودند. یافته های این پژوهش، ضرورت توجه جدی تر مسؤولان دانشگاه ها را در زمینه آموزش مهارت تحمل پریشانی و خودكارآمدی در دانشجویان نشان می دهد.