نقش معماري در اصلاح الگوي مصرف انرژي

برای ادامه زندگی در این چرخه ناقص، احتیاج انسان به استفاده از انرژی روز به روز بیشتر و بیشتر می شود. گسترش روز افزون نیاز به انرژی و فاجعه ی افزایش آلودگی محیط زیست ناشی از سوزاندن این منابع، همچنین بحث گرم شدن هوا و اثرات پدیده ی گلخانه ای، همگی لزوم صرفه جویی در مصرف سوخت های فسیلی و توجه به اصلاح الگوی مصرف و نگهداشت انرژی را ایجاب می كند. امروزه با توجه به افزایش روز افزون جمعیت شهرهای ایران و به تبع آن ساخت و سازهای بیشتر و مصرف انرژی سرسام آور این جمعیت، به طوری كه مصرف انرژی در ایران به طور متوسط، چهار برابر میانگین جهانی انواع انرژی ها می باشد، لذا بیش از پیش نیاز به استفاده از انرژی های تجدید پذیر در معماری احساس می شود و چه منبعی بهتر از معماری سنتی ایران، كه در آن به شیوه های مختلف، این رویكرد دیده می شود. رویكردهایی كه برخلاف مدل های ارائه شده ی غربی با فرهنگ وشیوه ی زندگی ایرانی، هزاران سال اجین بوده اند. دراین راستا تلاش در جهت طراحی ساختمان های اقلیمی و بكارگیری تكنولوژی های مناسب در استفاده بهینه از انرژی های پاك - طراحی اكولوژیك - و ارتباط با عالم طبیعت می تواند تا حدودی از معضلات بكاهد. بنابراین هدف از نگارش این مقاله ، دستیابی به نكاتی است كه با استفاده از آنها بتوان ضمن بهره گیری از انرژی های طبیعی، كارآمدترین شرایط را در جلوگیری از اتلاف انرژی مهیا ساخت.