هويت نژادي و مكاني ايرانيان

بحث بر سر اینكه اقوام ایرانی از چه نژاد و تیرهای هستند و مكان اولیه آنها كجا بوده است، اندیشمندان تاریخ و جغرافیا را وادار كرده است تا نتایج بررسیها و جستجوی خود را بشكل مكتوب عرضه بدارند. برخی اندیشمندان خارجی منشاء نژادی و مكانی ملت ایران را خارج از مرزهای فعلی ایران میدانند. آنها معتقدند نژاد مردم ایران از آریاییهایی است كه از مناطق آسیای مركزی و یا نقاط دیگر به سرزمین ایران وارد شدهاند. اما برخی از اندیشمندان ایرانی تلاش كردهاند تا منشاء نژادی و مكانی ملت ایران را با توجه به آثار تاریخی بجا مانده در سرزمین فعلی بدانند. این مقاله تلاش كرده تا دیدگاههای مختلف را مطرح كند اما با توجه به آثار تاریخی كشف شده و مكتوب از قرنهای گذشته به این نتیجه رسیده است كه منشاء نژادی مردم ایران، مردم بومی بودهاند كه در همین سرزمین زندگی كرده و ریشه در خلقت اولیه بشر یعنی حضرت آدم و فرزندان بعدی او یعنی حضرت نوح و فرزندش سام و بعد آنها حضرت ابراهیم دارند. بویژه چون بر اساس آیات كتاب الهی، نسل دوم بشر پس از طوفان نوح انتشار مییابد و محل زندگی آن حضرت در محدوده بینالنهرین گزارش شده و حتی محل تولد و فعالیت حضرت ابراهیم در جبوب شرقی عراق فعلی (اور) نزدیك مرزهای فعلی ایران گزارش شده است، پیوستگی نسلی ایرانیها با انبیاء الهی خارج از ذهن نیست. بنظر میرسد انتشار اقوام ایرانی از غرب ایران فعلی )بین النهرین( بوده است نه از آسیای مركزی و یا منطقه قفقاز كه ویل دورانت تاریخنگار فرانسوی معتقد میباشد. نامگذاری سرزمین ایران نیز منشاء انسانی داشته است. چنانكه درتاریخ آمده، ایران نام شخصی بوده است و یا حتی پارس و یا فارس هم نام شخصی از نوادههای حضرت نوح گزارش شده است. اما بتدریج بر سینه سرزمین، دریا و فلات نقش بسته است. با همه تهاجم اقوام وحشی آسیای مركزی، حكومتهای مقتدر غربی و نفوذ مزورانه غرب در دوره استعمار، ملت و كشور ایران با پذیرش اسلام از 11 قرن پیش، حیات سیاسی نوینی را در عرصه جهانی رقم زده و با زایشهای فرهنگی، میراثی و با اتحاد و یكپارچگی ملت و دولت، دوام و بقاء خود را تضمین كرده است. گر چه در طول تاریخ، ملت و كشور ایران برای مدتی تحت تصرف و كنترل مهاجمین بوده است، اما بنیۀ فرهنگی و روح استقلالطلبی مردم این كشور بتدریج نفوذ بیگانگان را كم و یا آنها را در خود هضم كرده است. تهاجم مغولها، تاتارها، ازبكها و... از شمال شرق و شرق و تهاجم رومیها، یونانیها بویژه اسكندر مقدونی و عربها در ابتدای قرن هفتم میلادی و تصرف سرزمین ایران و حیات دوباره این سرزمین با تكیه بر تمدن گذشته و بهرهگیری از جنبههای مثبت فرهنگ مهاجمین، بیانگر روح بلندملت این سرزمین دارد.