توليد بدون كارخانه و نقش آن در صنعت خودروسازي ايران

تولید بدون كارخانه مفومی از یك استراتژی كسب و كار بر پایه برون سپاری فرآیندهای تولید می باشد كه بر جایگاه یابی و بهره گیری از شبكه تامین و توزیع به منظو دستیابی به مزیت های رقابتی تولید تاكید می كند. تولید بدون كارخانه، به معنای نبودن كارخانه در فرآیند تولید نیست، بلكه به این معناست كه میزان مشكلات ناشی از كارخانه داری برای صنعتگر به حداقل می رسد و از سایر منابع و امكانات نیز بهره می جوید و كارخانه بیشتر جایگاه تكمیلی پیدا می كند. تولید بدون كارخانه استعاره ای است از یك استراتژی كسب و كار بر پایه برونسپاری فرآیندهای تولید با تاكید بر جایگاه یابی و بهره گیری از شبكه تامین و توزیع به منظور دستیابی به مزیت های رقابتی تولید، یا به عبارتی دیگر واگذاری فعالیت های مدیریتی و عملیاتی سازمان به كارگاه ها و شركتهای دیگر در راستای كاهش هزینه ها از یك طرف و افزایش بهره وری و تمركز روی فعالیت های رهبری در سازمان از سوی دیگر و با هدف كسب توان رقابتی و كاهش ریسك تولید تحت یك نام تجای مشخص. در این مقاله به اصول اساسی، تشكیلات سازمانی و سیستم برنامه ریزی تولید مورد نیاز برای تولید محصولات بدون نیاز به ایجاد كارخانه اشاره شده و مزیت های این روش نسبت به روش تولید با كارخانه مورد بررسی قرار گرفته و ساختار سازمانی تشكیل دهنده سیستم مذكور تشریح و نقش آن در توسعه و پیشرفت صنعت خودرو كشور مورد بررسی قرار گرفته است.