بررسي شاخص هاي فرسايشي آبي و بادي و تهيه نقشه بيابانزايي مطالعه موردي : حوزه آبخيز چشمه علي دامغان

جهت تعیین تناسب واحدهای كاری ، ویژگی های موثر در ارزیابی مربوط به هر واحد كاری با الگوی مناسب این نوع كاربری و شرایط بالفعل بیابانزایی در آن واحد مقایسه شد تا مناسب ترین واحد انتخاب شود. هر دو واحد دشت ریگی در دشت سرپوشیده و پخش سیلاب در دشت سر اپانداژ توان مناسب و متوسط برای عملیات پخش سیلاب دارند. كاربری پخش سیلاب در این واحدها به دلیل بهبود كیفیت منابع آب زیرزمینی جهت كشاورزی و شرب و جبران كمبود منابع آب زیرزمینی برداشت شده در سالهای اخیر توصیه می شود. واحد دشت ریگی در دشت سر فرسایشی (حاشیه غربی و شمال غربی شهر دامغان) به لحاظ ویژگیهای شیب ، نوع رسوب و خاك محدودیتی ندارد. كیفیت آب زیرزمینی در واحد دشت ریگی در دشت سر پوشیده با استفاده از نمونه های آب و براساس نمودار شولر نامناسب ولی قابل قبول می باشد در واحد اراضی كشاورزی كشت گیاهان مقاوم به شوری و قلیائیت همراه با رعایت عملیات خاك ورزی و داشت مناسب و احداث زهكشی جهت جلوگیری از تمركز نمك در خاك محدودیت ندارد بهره برداری معدنی در مناطق بیابانی بیشتر به املاح موجود در پالایا معطوف می شود. تمركز املاح در مركز پالایا به بیشترین حد خود رسیده و در این قسمت املاح بسیار دانه ریز می باشند. تمركز نمك طعام در رخساره های حاشیه دریاچه حاج علی قلی قابل رویت است. بررسی نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد كه هرچند تمام سطح حوزه به لحاظ معیار فرسایش در كلاس های متوسط و شدید بیابانزایی قرار دارد ولی این خطر در واحدهای ژئومرفولوژی پالایا و دشت سر رخنمون بیشتری داشته كه علت آن را باید در تمركز كاربری های بیشتر در این مناطق جست. اراضی كشاورزی رها شده، بیشترین ارزش های عددی معیار را به خود اختصاص می دهند. در منطقه مورد مطالعه نیز حفظ و تداوم كشاورزی ، مرتعداری و توسعه شهری و روستایی رابطه مستقیم با حفاظت اراضی بالادست و پایین دست جهت جلوگیری از فرسایش و گسترش بیابان و پخش سیلاب و تغذیه آب خان ها جهت تامین منابع آب و بهبود ویژگی های كیفی آب زیرزمینی جهت كشاورزی و شرب دارد .