سرمايهٔ اجتماعي روستايي و مديريت پايدار مراتع

این مقاله به بحث در مورد نقش سرمایهٔ اجتماعی در مدیریت پایدار مراتع پرداخته است كه امروزه سازمان جنگل ها و مراتع بر آن تأكید دارد و جزع سیاستهای اصلی ان قرار گرفته است، پرداخته است. ابتدا به طور مختصر به بررسی مشكلات و موانع در زمینهٔ با مدیریت مراتع پرداخته شده است، و در ادامه مفهوم سرمایهٔ اجتماعی و شاخص های تشكیل دهندهٔ آن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. روش بررسی و پژوهشی در این تحقیقی، اسنادی بوده است؛ بدین معنی كه با بررسی مطالعات متعدد انجام شده، سعی شده است ضمن بیان مفاهیم و ابعاد سرمایه اجتماعی، تاثیر ان در مدیریت پایدار مراتع پرداخته شده است. همچنین با توجه به مباحث مطرح شده، مدلی از تأثیر سرمایهٔ اجتماعی در مدیریت مراتع ارائه شده است. بنابراین، در نظر گرفتن شاخص های سرمایهٔ اجتماعی در مدیریت عرصه های مرتعی به ویژه در اجرای طرح های مرتعداری می تواند نقش به سزایی داشته باشد. به طوری كه فقدان سرمایه اجتماعی در برنامهها و سیاستهای مختلف منابع طبیعی، مشكلات زیادی را در مدیریت پایدار مراتع به وجود آورده است. وجود سرمایه اجتماعی، شرط لازم و نه كافی برای نتیجه بخشی برنامه ها و اجرای طرح های مرتعداری در عرصه های مرتعی است. به طوری كه بدون در نظر گرفتن سرمایه اجتماعی در جوامع محلی عرصه های مرتعی، هیج طرحی به طور موفق انجام نخواهد شد. بنابراین بررسی دقیق تر سرمایه اجتماعی، گویای این مطلب است كه، بدون سرمایه اجتماعی، هیچ اجتماعی به هیچ سرمایه ای نمی رسد. بنابراین، كمیت و كیفیت سرمایه اجتماعی در شاخص های مختلف در بین جوامع محلی و بهره برداران مرتعی نقش كلیدی در مدیریت صحیح و پایدار مراتع دارد.