سامانه هاي اخلاقي مرجع درنظريه هاي توسعه و پيامدهاي راهبردي ناهمسويي

انتولوژی، از اركان عمده نظریه­پردازی است. مرجع انتولوژی، اخلاق است كه از سه ریشه پلورالیسم یا كثرت گرایی، وحدت گرایی و بنیادگریی نشات می گیرد. در موارد كثیر این سه سامانه اخلاقی تقابل دارند و تقابل جوهری این سه همواره بستر تعارض را فراهم می كند. جنگ، تعارض منطقه ای، تروریسم، نزاع های حزبی و جناحی، وندالیسم، نارضایتی، بحران هویت، رفتارهای نابهنجار در سبك زندگی نمونه محصولات این ناهمسویی است. مقاله حاضر سعی دارد پس از تشریح آثار تضاد سامانه های اخلاقی بر نظریه های توسعه، تئوری­های عمده در مدل­سازی پیامدهای راهبردی ناهمسویی را معرفی كند. در این میان تلاش می شود با استفاده از این نظریه ها توضیحی برای منازعات تهدیدكننده حاكمیت فراهم شود. نتایج این مقاله نه تنها می تواند در امر سیاست­گذاری های مدیریت فرایند نظریه پردازی ایرانی اسلامی پیشرفت استفاده شود. بلكه می­تواند دانشجویان تحصیلات تكمیلی و محققین را در تدارك پشتوانه نظری پژوهش های خود یاری می­كند